Hugo Alfvén – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hugo Alfvén
Ilustracja
Hugo Alfvén (szkic autorstwa Pedera Severina Krøyera z 1903 r.)
Imię i nazwisko

Hugo Emil Alfvén

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1872
Sztokholm

Pochodzenie

szwedzkie

Data i miejsce śmierci

8 maja 1960
Falun

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, skrzypek

Odznaczenia
Komandor I Klasy Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja) Komandor Orderu Wazów (Szwecja) Komandor Orderu Korony (Belgia) Komandor Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Krzyż Komandorski Orderu Białej Róży Finlandii Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Komandor Orderu Domowego Orańskiego (Holandia) Kawaler Orderu Danebroga (Dania) Komandor Orderu Wazów (Szwecja) Order Domowy Schaumburg-Lippeński
Multimedia w Wikimedia Commons

Hugo Emil Alfvén (ur. 1 maja 1872 w Sztokholmie, zm. 8 maja 1960 w Falun[1][2]) – szwedzki kompozytor, dyrygent i skrzypek.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1887–1891 studiował w konserwatorium w Sztokholmie u Johana Lindberga (skrzypce) oraz Johana Lindegrena (kompozycja)[1]. Studiował także malarstwo[1]. Od 1890 do 1897 roku był drugim skrzypkiem w kapeli dworskiej w Sztokholmie[1]. Po ukończeniu studiów kontynuował naukę gry na skrzypcach u Larsa Zetterquista[1]. W latach 1896–1903 odbył podróż do Francji, Niemiec, Belgii, Hiszpanii, Włoch i Austrii[1]. W Brukseli uczył się u Césara Thomsona[1][2][3]. Po powrocie do Szwecji wykładał w latach 1903–1904 kompozycję w sztokholmskim konserwatorium[1].

Dyrygował licznymi chórami, m.in. Siljan i Orphei Drängar[2]. W 1908 roku został wybrany członkiem Królewskiej Akademii Muzycznej[1][2]. Od 1910 do przejścia na emeryturę w 1939 roku był dyrektorem muzycznym Uniwersytetu w Uppsali[1][2][3]. W latach 1921–1943 pierwszy dyrygent szwedzkiego związku chórów męskich (Svenska Sångarförbundet)[1][3].

Doctor honoris causa Uniwersytetu w Uppsali (1917)[1][3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Do 1947

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Muzyka Alfvéna utrzymana była w tradycji późnoromantycznej[1][3], z wyraźnymi nawiązaniami do twórczości Wagnera i Straussa[1][2]. Wprowadził do muzyki szwedzkiej inspiracje rodzimym folklorem, a także przyczynił się do rozbudzenia wśród muzyków szwedzkich zainteresowania symfonią, wcześniej mało popularnym gatunkiem[1]. Wiele jego utworów ma charakter programowy[1].

Skomponował m.in. 5 symfonii (I f-moll 1897, II D-dur 1898–1899, III E-dur 1905, IV c-moll „Från havsbandet” 1918–1919, V a-moll 1942–1952), poemat symfoniczny En skärgårdssägen (1905), rapsodie Midsommarvaka (1903), Uppsalarapsodi (1907) i Dalarapsodi (1937), Sonatę c-moll na skrzypce i fortepian (1896), Romans na skrzypce i fortepian (1896), Elegię na róg i orkiestrę (1898), liczne pieśni (w tym Marias sånger na głos i fortepian, 1905), oratorium Herrens bön (1899–1901), kantaty[1][2].

W latach 1946–1952 opublikował swoją czterotomową autobiografię[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 35. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 13–14. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b c d e f Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 28. ISBN 978-83-01-13410-5.
  4. ↑ a b c d e f g h Bihang till Sveriges Statskalender. Uppsala: Almqvist & Wiksell boktryckeri AB, 1947, s. 51. [dostęp 2019-12-23]. (szw.).
  5. ↑ Bihang till Sveriges Statskalender, Uppsala: Almqvist & Wiksell boktryckeri AB, 1947, s. 116 [dostęp 2019-12-23] (szw.).
  6. ↑ Hugo Alfvén’s life 1900-1919 [online], alfvensallskapet.se (The Hugo Alfvén Society) [dostęp 2019-12-24] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hugo_Alfvén&oldid=72570347”