Holowniki projektu B860 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Holowniki projektu B860
Ilustracja
Holownik H-11, będący pierwszą jednostką z serii
Kraj budowy

 Polska

Użytkownicy

 Marynarka Wojenna

Stocznia

Remontowa Shipbuilding

Wejście do służby

2020–2021

Zbudowane okręty

6

Okręty w służbie

6

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

490 t

Długość

29,20 m

Szerokość

10,47 m

Zanurzenie

4,20 m

Napęd

dwa silniki wysokoprężne o mocy 1200 kW każdy
dwa pędniki azymutalne

Prędkość

12 węzłów[1]

Załoga

10 osób

Holownik H-3 Leszko podczas budowy w stoczni RSB (2020).

Holowniki projektu B860 – seria sześciu polskich uniwersalnych holowników, służących w Marynarce Wojennej od 2020 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Program budowy nowych holowników dla Marynarki Wojennej, pod kryptonimem Holownik, rozpoczął się w połowie drugiej dekady XXI wieku, dla zastąpienia siedmiu dotychczas używanych holowników trzech typów, z których najmłodsze weszły do służby w 1993 roku[2]. O realizację kontraktu ubiegały się trzy konsorcja: Remontowa (z ofertą wartości 220 mln zł plus VAT), Damen Shipyards Gdynia ze Stocznią Marynarki Wojennej (wartość oferty 315 mln zł z VAT) oraz Stocznia Remontowa „Nauta” z Morską Stocznią Remontową „Gryfia” (280 mln zł bez VAT)[potrzebny przypis]. Po dwukrotnym odwoływaniu się od wyniku przetargu, MON podpisał umowę z wykonawcą. Umowa na budowę sześciu nowych holowników została zawarta pomiędzy Inspektoratem Uzbrojenia, a stocznią Remontowa Shipbuilding w Gdańsku 19 czerwca 2017 roku[3]. Projekt jednostek został opracowany przez spółkę NED Project we współpracy ze spółką Remontowa Marine Design & Consulting, a głównym projektantem jest Andrzej Lerch[3]. Koszt całej umowy wynosił 283,5 miliona zł[3].

Cięcie blach na jednostkę prototypową H-11 Bolko, budowaną pod numerem B860/1, rozpoczęto 16 listopada 2017 roku, a uroczyste położenie stępki (przyspawanie okolicznościowego medalu do wykonanej już sekcji dna) miało miejsce 23 stycznia 2018 roku[2].

Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Jednostki projektu B860 są przeznaczone między innymi do zabezpieczenia bojowego oraz wsparcia logistycznego zarówno na morzu jak i w portach, wykonywania działań związanych z ewakuacją techniczną, wsparcia akcji ratowniczych, transportu osób i zaopatrzenia, neutralizacji zanieczyszczeń. Dzięki wyposażeniu w żuraw o udźwigu 3 ton mogą służyć także do podejmowania torped z wody[2]. Według założeń, na rufowym otwartym pokładzie można przewozić ładunki o masie do 4 ton[2]. Holowniki mogą pracować w trudnych warunkach hydrologicznych, na morzach i oceanach niearktycznych. Mają zdolność operowania w ciężkich warunkach lodowych w asyście lodołamaczy (klasa lodowa L1)[4].

Pojemność brutto jednostek wynosi 368 TR[3]. Uciąg na palu ma wynosić przynajmniej 35 T (dwukrotnie więcej od najsilniejszych poprzednio używanych holowników proj. H-960)[3][2].

Spis jednostek[edytuj | edytuj kod]

Jednostki weszły do służby w 3 Flotylli Okrętów w Gdyni (trzy jednostki) oraz 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu (trzy jednostki)[5]. Jednostki otrzymały numery po wcześniej wycofanych holownikach, a imiona między innymi po trzech okrętach ratowniczych projektu R-30[6].

Nazwa Wodowanie Wejście do służby Uwagi Przypisy
H-1 Gniewko 6 marca 2019 15 kwietnia 2020 Jednostka służy w 3 Flotylli Okrętów (3 FO). [7][8]
H-2 Mieszko 8 lipca 2019 14 sierpnia 2020 Jednostka służy w 3 FO. [8][9]
H-3 Leszko 3 czerwca 2020 10 marca 2021 Jednostka służy w 3 FO. [10][11][12]
H-11 Bolko 8 października 2018 26 lutego 2020 Pierwsza jednostka z serii, służy w 8 Flotylli Obrony Wybrzeża (8 FOW). [11][13]
H-12 Semko 20 listopada 2019 9 grudnia 2020 Jednostka służy w 8 Flotylli Obrony Wybrzeża (8 FOW). [11][14][15]
H-13 Przemko 17 grudnia 2020 26 czerwca 2021 Jednostka służy w 8 Flotylli Obrony Wybrzeża (8 FOW). [16][17]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W Gdańsku zwodowano prototypowy holownik dla marynarki wojennej | Portal Stoczniowy [online], portalstoczniowy.pl [dostęp 2020-07-15] (pol.).
  2. a b c d e Gurgurewicz 2018 ↓, s. 34-35
  3. a b c d e Grotnik 2018 ↓, s. 8.
  4. Nawodny 2021 ↓, s. 33.
  5. Holownik typu B860 [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2020-07-14] (pol.).
  6. Rochowicz Robert. Uniwersalni ratownicy. Kutry projektu R-30. „Morze”. 5/2018. IV (32), s. 31, maj 2018. Warszawa. ISSN 2543-5469. 
  7. Uroczystość pierwszego podniesienia bandery na holowniku H-1 Gniewko [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2020-07-14] (pol.).
  8. a b Chrzest i wodowanie holownika Gniewko | PortalMorski TV [online] [dostęp 2020-07-14] (pol.).
  9. Uroczystość pierwszego podniesienia bandery na holowniku H-2 Mieszko [online], Portal Stoczniowy, 14 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-14] (pol.).
  10. Uroczystość pierwszego podniesienia bandery na holowniku H-3 Leszko [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2021-03-10] (pol.).
  11. a b c Holownik H-11 Bolko [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2020-07-14] (pol.).
  12. Łukasz Pacholski-3 czerwca 2020, Chrzest holownika H-3 Leszko. Piątej jednostki projektu B860 [online], Radar, 3 czerwca 2020 [dostęp 2020-07-14] (pol.).
  13. Wodowanie i chrzest holownika H-11 Bolko [online], www.altair.com.pl [dostęp 2020-07-14] (ang.).
  14. Holownik „Semko” stanął na wodzie [online], polska-zbrojna.pl [dostęp 2020-07-14].
  15. Bandera podniesiona na H-12 Semko - Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2020-12-12].
  16. Święto Marynarki Wojennej w 8 Flotylli Obrony Wybrzeża. Nowy holownik podniósł banderę - Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2021-06-27].
  17. Wodowanie i chrzest ORP Mewa i H-13 Przemko - GospodarkaMorska.pl [online], GospodarkaMorska.pl - twój portal morski [dostęp 2021-06-27] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Grotnik. Holowniki typu B860 dla Marynarki Wojennej. „Morze”. Nr 3/2018. IV (30), s. 8-9, marzec 2018. Warszawa. ISSN 2543-5469. 
  • Przemysław Gurgurewicz. Stępka nowego holownika MW. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 02/2018, s. 34-35, 2018. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x. 
  • Andrzej Nawodny. Holowniki projektu B860. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 11-12/2021. XXVI (207), listopad – grudzień 2021. Warszawa. ISSN 1426-529X.