Holly Bradshaw – Wikipedia, wolna encyklopedia

Holly Bradshaw
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1991
Preston

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
brąz Tokio 2020 skok o tyczce
Halowe mistrzostwa świata
brąz Stambuł 2012 skok o tyczce
Mistrzostwa Europy
brąz Berlin 2018 skok o tyczce
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Göteborg 2013 skok o tyczce
srebro Glasgow 2019 skok o tyczce
brąz Toruń 2021 skok o tyczce
Młodzieżowe mistrzostwa Europy
złoto Ostrawa 2013 skok o tyczce

Holly Bradshaw z domu Bleasdale (ur. 2 listopada 1991 w Preston) – brytyjska lekkoatletka specjalizująca się w skoku o tyczce.

Karierę sportową rozpoczynała od gimnastyki. 21 czerwca 2009 z wynikiem 4,05 pierwszy raz w karierze poprawiła rekord Wielkiej Brytanii juniorek w skoku o tyczce jednak z powodu kontuzji nie mogła w tym sezonie wystąpić w mistrzostwach Europy juniorów. Swój rezultat z 2009 poprawiała w kolejnym roku jeszcze dwukrotnie (do rezultaty 4,35). W lipcu 2010 zdobyła w Moncton brązowy medal mistrzostw świata juniorów. Podczas halowych mistrzostw Europy w Paryżu (2011) nie udało jej się awansować do finału. 31 maja 2011 ustanowiła rekord kraju w kategorii młodzieżowców wynikiem 4,50 – rezultat ten poprawiła jeszcze 26 czerwca (4,53) i 2 lipca (4,70). Zdobyła złoty medal podczas mistrzostw Europy młodzieżowców w Ostrawie. Na koniec sezonu letniego 2011 nie udało jej się zaliczyć żadnej wysokości na mistrzostwach świata. 21 stycznia 2012 na mityngu we Francji uzyskała wynik 4,87, który był wówczas drugim najlepszym rezultatem w historii halowego skoku o tyczce kobiet[1]. W marcu 2012 zdobyła brąz halowych mistrzostw świata. Zajęła 6. miejsce podczas igrzysk olimpijskich w Londynie. Halowa mistrzyni Europy z marca 2013. Kontuzje zmusiły ją do wcześniejszego zakończenia występów w sezonie 2013 i opuszczenia mistrzostw świata. Zrezygnowała z występów w sezonie letnim 2014[2][3].

Brązowa medalistka mistrzostw Europy w 2018 w Berlinie. Wicemistrzyni halowych mistrzostw Europy w 2019 w Glasgow. W 2021 sięgnęła po brązowy medal igrzysk olimpijskich w Tokio.

Uczestniczka drużynowych mistrzostw Europy i medalistka mistrzostw Wielkiej Brytanii.

Rekordy życiowe: stadion – 4,90 (26 czerwca 2021, Manchester) 9. wynik w historii światowej lekkoatletyki; hala – 4,87 (21 stycznia 2012, Villeurbanne) 9. wynik w historii światowej lekkoatletyki. Rezultaty Bleasdale są aktualnymi rekordami Wielkiej Brytanii w kategorii seniorów oraz młodzieżowców. Wynik z hali jest także rekordem świata młodzieżowców[4].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
2010 Mistrzostwa świata juniorów Kanada Moncton 3. miejsce 4,15
2011 Halowe mistrzostwa Europy Francja Paryż el. – 11. miejsce 4,45
2011 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Szwecja Sztokholm 5. miejsce 4,40
2011 Młodzieżowe mistrzostwa Europy U23 Czechy Ostrawa 1. miejsce 4,55
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu el. – NM
2012 Halowe mistrzostwa świata Turcja Stambuł 3. miejsce 4,70
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 6. miejsce 4,45
2013 Halowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 1. miejsce 4,67
2013 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Wielka Brytania Gateshead NM
2014 Halowe mistrzostwa świata Polska Sopot 9. miejsce 4,55
2015 Mistrzostwa świata Pekin 7. miejsce 4,70
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro 5. miejsce 4,70
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn 6. miejsce 4,65
2018 Igrzyska Wspólnoty Narodów Australia Gold Coast 4. miejsce 4,60
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin 3. miejsce 4,75
2019 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow 2. miejsce 4,75
2019 Mistrzostwa świata Katar Doha 4. miejsce 4,80
2021 Halowe mistrzostwa Europy Polska Toruń 3. miejsce 4,65
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio 3. miejsce 4,85
2022 Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Eugene el. – NM
2022 Igrzyska Wspólnoty Narodów Anglia Birmingham DNS
2023 Mistrzostwa świata Węgry Budapeszt el. – 29. miejsce 4,35

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bob Ramsak i David Martin, Bleasdale soars 4.87m in Villeurbanne [online], iaaf.org [dostęp 2012-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-24] (ang.).
  2. Holly Bleasdale to miss summer season [online], Athletics Weekly [dostęp 2014-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-01] (ang.).
  3. Flash-News des Tages: Holly Bleasdale lässt die Saison aus [online], leichtatletik.de [dostęp 2014-06-01] (ang.).
  4. PV – Women [online], AthleRecords [dostęp 2012-02-05] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]