Hoduciszki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hoduciszki
	; Kościół w Hoduciszkach
	Herb
Państwo	Litwa
Okręg	wileński
Populacja (2001); • liczba ludności	; 778
Kod pocztowy	LT-18039
	Położenie na mapie Litwy Hoduciszki
	55°09′20″N 26°35′10″E/55,155556 26,586111
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Hoduciszki (lit. Adutiškis) – miasteczko na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie święciańskim, położone ok. 29 km na wschód od Święcian, przy granicy z Białorusią. Siedziba gminy Hoduciszki.

Miejscowość położona przy drodze Święciany-Postawy. Znajduje się tu kościół Matki Bożej Szkaplerznej, szkoła i poczta.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dobra refekcyjne kapituły wileńskiej^[1]. Majętność kapituły wileńskiej w 1653 roku, nadana kościołowi przez Stanisława Kiszkę w 1609 roku^[2]. Prywatne miasto duchowne położone było w końcu XVIII wieku w powiecie oszmiańskim województwa wileńskiego^[3].

Po wycofaniu się Niemców w grudniu 1918 roku miejscowość została zajęta bez walki przez bolszewików^[4]. Za II Rzeczypospolitej siedziba wiejskiej gminy Hoduciszki. W Hoduciszkach znajdowały się kramy z około 1836 roku, zniszczone w 1944 roku. Na podstawie dekretu prezydenta Republiki Litewskiej od 2006 roku miejscowość posiada własny herb.

Podczas okupacji hitlerowskiej, 15 sierpnia 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. 19 września 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do obóz na poligonie obok Nowych Święcian a następnie zamordowano^[5].

Urodził się tu Benon Edmund Łastowski – major saperów służby stałej Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Biskupstwo wileńskie od jego założenia aż do dni obecnych, zawierające dzieje i prace biskupów i duchowieństwa djecezji wileńskiej, oraz wykaz kościołów, klasztorów, szkół i zakładów dobroczynnych i społecznych. Opracował ks. Jan Kurczewski, Wilno 1912, s. 105.
↑ Waldemar Franciszek Wilczewski, Rejestr dymów dóbr duchowieństwa katolickiego diecezji wileńskiej z 1653 roku, w: Nasza Przeszłość, t. 101, 2004, s. 295.
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 81.
↑ Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 44. ISBN 978-83-11-11934-5.
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1055 .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Strona www.Podbrodzie.pl
Hoduciszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 89 .
Hoduciszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 564 .

[1] Biskupstwo wileńskie od jego założenia aż do dni obecnych, zawierające dzieje i prace biskupów i duchowieństwa djecezji wileńskiej, oraz wykaz kościołów, klasztorów, szkół i zakładów dobroczynnych i społecznych. Opracował ks. Jan Kurczewski, Wilno 1912, s. 105.

[2] Waldemar Franciszek Wilczewski, Rejestr dymów dóbr duchowieństwa katolickiego diecezji wileńskiej z 1653 roku, w: Nasza Przeszłość, t. 101, 2004, s. 295.

[3] Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 81.

[wojna-4] Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 44. ISBN 978-83-11-11934-5.

[5] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1055 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]