French
DeutschHerodiada (opera) – Wikipedia, wolna encyklopedia
_-_53Fi4098.jpg) | |
| Muzyka | |
|---|---|
| Libretto | |
| Liczba aktów | 4 |
| Język oryginału | |
| Źródło literackie | opowiadanie Hérodias Gustave’a Flauberta |
| Prapremiera | 19 grudnia 1881 |
Herodiada (fr. Hérodiade) – czteroaktowa opera Jules’a Masseneta do libretta Paula Milleta, Georges’a Hartmanna i Henriego Grémonta na podstawie opowiadania Hérodias (1877) Gustave’a Flauberta. Prapremiera 19 grudnia 1881 w Théâtre de la Monnaie w Brukseli.
Osoby[edytuj | edytuj kod]
- Salome – sopran
- Jan Chrzciciel – tenor
- Herodiada – mezzosopran
- Herod – baryton
- Fanuel, wróżbita – bas
- Witeliusz, rzymski namiestnik Palestyny – baryton
- Arcykapłan – baryton
- Głos – tenor
- Młody Babilończyk – sopran
Treść[edytuj | edytuj kod]
Miejsce i czas akcji: Jerozolima roku 32.
Akt I[edytuj | edytuj kod]
Salome, porzucona przed laty przez matkę w Rzymie, wraca do Jerozolimy. Jej zainteresowanie budzi płomienny prorok Jan. W Salome zakochuje się król Herod. Jego żona Herodiada żąda, by położył kres zniewagom, jakich doznaje ze strony Jana.
Akt II[edytuj | edytuj kod]
Heroda dręczy wizja pięknej Salome. Wróżbita Fanuel powiadamia go o pojawieniu się proroka Jana, którego lud uważa za Mesjasza. Król myśli o posłużeniu się nim w walce z rzymskimi najeźdźcami. Tymczasem namiestnik Witeliusz obiecuje swobody religijne. Nadchodzi Jan w otoczeniu tłumu wyznawców, wśród których znajduje się Salome. Herodiada podejrzewając męża o skłonność do pięknej dziewczyny, oskarża Jana i jego zwolenników, w tym Salome, o podburzanie ludu przeciw prawowitej władzy.
Akt III[edytuj | edytuj kod]
Jan i Salome trafiają do tego samego lochu. Również prorok doznaje oczarowania urodą Salome, ale ostatecznie sprawia, że jej namiętność przeradza się w uczucie religijnej natury. Herod proponuje Janowi wspólne działanie przeciw Rzymianom, ale dostrzegając uczucie, które łączy Salome z prorokiem, postanawia go zgładzić.
Akt IV[edytuj | edytuj kod]
Salome postanawia dzielić los z Janem. Ale gdy Herod ją ułaskawia, stara się wstawić za swoim ukochanym. Kiedy jednak nadchodzi wiadomość o jego śmierci, usiłuje pchnąć sztyletem Herodiadę, a gdy ta ujawnia, iż jest jej matką, sama zadaje sobie śmierć.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lesław Czapliński, Ostatnie kuszenie proroka, czyli historia Jana Chrzciciela, Salome i Herodiady” (o „Salome” Richarda Straussa) w: W kręgu operowych mitów, Kraków 2003