Henryk Tycner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Tycner

Data i miejsce urodzenia	22 czerwca 1924 Poznań
Data śmierci	28 grudnia 1990
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia

Henryk Tycner (ur. 22 czerwca 1924 w Poznaniu, zm. 28 grudnia 1990) – polski dziennikarz i korespondent, redaktor naczelny Kuriera Polskiego (1963–1969).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie polskich kolejarzy w Wielkopolsce (ojciec był powstańcem wielkopolskim, matka brała udział w strajku wrzesińskim). Kształcił się w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1945 walczył w szeregach Wojska Polskiego, szturmując Fort Winiary.

Po II wojnie światowej zaangażowany w dziennikarstwo. Pracował jako korespondent w NRD i RFN. W latach 1959–1963 był sekretarzem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Od 1963 do 1969 pełnił obowiązki redaktora naczelnego związanego z SD „Kuriera Polskiego”. W stanie wojennym stanął na czele redakcji czasopisma „Rzeczywistość”. W latach 1983–1986 był zatrudniony w ambasadzie PRL w Austrii.

Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1965–1973 zarejestrowany jako tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL o pseudonimach "Artur” i "Efor"^[1].

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Rodła. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Henryk Tycner, Die Freiheit kam im Januar '45, Dietz Verlag, Berlin 1985 (nota biograficzna na obwolucie)
• "Kurier Polski", nr 2 (9508), 3 stycznia 1991, s. 2 (nekrolog)
• Henryk Tycner, "Kurier Polski", nr 3 (9509), 4–6 stycznia 1991, s. 2