French
DeutschHenryk Sułkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 kapitan marynarki | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
 | |
Henryk Sułkowski (ur. 26 lutego?/10 marca 1897 w Janopolu, zm. 1940 w Kalininie) – kapitan rezerwy Marynarki Wojennej, kawaler Orderu Virtuti Militari, ziemianin, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Adama i Adeli ze Stępniewskich. Ukończył Szkołę Realną w Pińsku. W latach 1912–1916 w Morskim Korpusie Kadetów, później w Wyższej Szkole Morskiej w Petersburgu.
Od 28 kwietnia 1919 roku w Wojsku Polskim, początkowo w Batalionie Morskim, porucznik Marynarki Wojennej ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. 4 października 1919 roku przeniesiony do Flotylli Pińskiej[1], a w 1920 roku do Flotylli Wiślanej[1], gdzie pełnił służbę starszego oficera na okręcie uzbrojonym „Wawel”, przejętym od marynarki niemieckiej[2]. 18 sierpnia 1920 roku wyróżnił się szczególnym męstwem w rejonie Płocka.
Po zakończeniu działań wojennych służył krótko we Flotylli Pińskiej, po czym w 1921 roku przeszedł do rezerwy. W okresie dwudziestolecia międzywojennego prowadził rodzinny majątek Janopol w powiecie drohickim. Kapitan marynarki rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1937 roku.
We wrześniu 1939 roku zmobilizowany do Flotylli Pińskiej, w której pełnił funkcję dowódcy pododcinka Janów oraz dowódcy grupy kutrów na Prypeci i Jasiołdzie.
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie[3]. W czasie pobytu w obozie kierował budową drewnianego mostu i grobli łączących wyspę Stołbnyj na jeziorze Seliger, gdzie przetrzymywano polskich więźniów, z lądem stałym[4]. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej[3]. Pochowany w Miednoje.
Awans pośmiertny[edytuj | edytuj kod]
4 października 2007 roku Henryk Sułkowski został pośmiertnie awansowany na stopień komandora podporucznika Marynarki Wojennej[5].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3948 (1921)[6][1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Statek uzbrojony "Wawel". flotylle.rzeczne.ayz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-11)]. ayz.pl [dostęp 2012-03-30]
- ↑ a b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 277.
- ↑ Andrzej Przewoźnik, Jolanta Adamska, Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 83–84, ISBN 978-83-247-2036-1, OCLC 750956033.
- ↑ Żołnierze Wojska Polskiego – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-30]
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3306 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 10)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 874. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Sułkowski Henryk. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.34-2560 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-20].
- Hasło Henryk Sułkowski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, zeszyt 187, tom 45/4, 2009