Henryk Dembiński (prawnik) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Dembiński
Data i miejsce urodzenia

9 września 1900
Kraków

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 1949
Lublin

doktor habilitowany nauk prawnych
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Uczelnia

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Dziekan Wydziału Prawa i Nauk Społeczno – Ekonomicznych KUL
Okres spraw.

1948–1949

Henryk Dembiński (ur. 9 września 1900 w Krakowie, zm. 23 czerwca 1949 w Lublinie) – prawnik, wykładowca Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i w École des Sciences Politiques we Lozannie. Od 1933 r. prowadził wykłady na KUL-u. Działał w stowarzyszeniu Odrodzenie, Sodalicji Mariańskiej oraz Korporacji Akademickiej Korabia[1].

Po wojnie należał do Związku Polskiej Inteligencji Katolickiej oraz Stronnictwa Pracy - odłamie popierającym Karola Popiela. Przyczynił się do reaktywacji Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych KUL po II wojnie światowej. W latach 1948-1949 był dziekanem tego wydziału[2][3]

Zajmował się prawem administracyjnym, handlowym, międzynarodowym i państwowym z naciskiem na ich związek z etyką chrześcijańską. Interesował się ustrojem ZSRR, który krytykował w swoich pracach sowietologicznych jako "totalistyczny"[4][5].

Bardzo ważną publikacją w jego dorobku stała się praca Osobowość polityczno-prawna samorządu w świetle metody dogmatycznej i socjologicznej (wyd. 1934), w której zajął się istotą samorządu terytorialnego. Po 1989 roku jest więc bardziej znany jako teoretyk samorządu terytorialnego niż znawca prawa międzynarodowego.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]