Helen Clark – Wikipedia, wolna encyklopedia

Helen Clark
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1950
Hamilton

Premier Nowej Zelandii
Okres

od 5 grudnia 1999
do 19 listopada 2008

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Jenny Shipley

Następca

John Key

Administrator Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju
Okres

od 17 kwietnia 2009

Poprzednik

Kemal Derviş

podpis
Odznaczenia
Order Nowej Zelandii Gwiazda Wysp Salomona
Order Przyjaźni (Tadżykistan)

Helen Elizabeth Clark (ur. 26 lutego 1950 w Hamilton) – nowozelandzka polityk, premier Nowej Zelandii od 5 grudnia 1999 do 19 listopada 2008[1][2]. Od 17 kwietnia 2009 stoi na czele Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju.

Była lektorką w Instytucie Studiów Politycznych Uniwersytetu w Auckland. Od 1981 deputowana do parlamentu z ramienia Partii Pracy, w rządach Davida Lange’a i jego następcy Geoffreya Palmera sprawowała urząd ministra budownictwa, pracy oraz zdrowia. Od 1 grudnia 1993 przewodnicząca Partii Pracy (jako pierwsza kobieta na tym stanowisku).

W 2005 roku została odznaczona Gwiazdą Wysp Salomona[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Przemysław Żukiewicz, Koalicje w systemie politycznym Nowej Zelandii : od klasycznych do sieciowych porozumień, Wrocław: Instytut Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego, 2020, ISBN 978-83-960216-1-8, OCLC 1242411881 [dostęp 2021-03-31], Cytat: "Pełniąca funkcję premierki w latach 1999–2008 labourzystka, Helen Clark, trzykrotnie uzyskiwała powyborcze poparcie [...]" "Po 2002 roku – kiedy labourzystowska premierka Helen Clark zrewidowała swoje podejście do sojuszniczego współrządzenia [...]".
  2. Helen Clark | NZHistory, New Zealand history online [online], nzhistory.govt.nz [dostęp 2021-10-28].
  3. PM awarded the Star of the Solomon Islands [online], The Beehive [dostęp 2022-07-13] (ang.).