Hawryło Kostelnyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hawryło Kostelnyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1886
Ruski Krstur

Data i miejsce śmierci

20 września 1948
Lwów

Miejsce pochówku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

profesor Greckokatolickiej Akademii Teologicznej we Lwowie
Okres sprawowania

1928–1939

Wyznanie

greckokatolickie

Kościół

Kościół greckokatolicki

Prezbiterat

1911

Hawryło Fedorowycz Kostelnyk, pol. Gabriel Kostelnyk (ur. 15 czerwca 1886 w Ruskim Krsturze, zm. 20 września 1948 we Lwowie) – ukraiński ksiądz greckokatolicki, doktor filozofii, poeta, pisarz i publicysta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W młodości pisał wiersze w języku chorwackim oraz, jako jeden z pierwszych poetów piszących w tym języku, w dialekcie baczwańsko-rusińskim.

Katecheta średnich szkół Lwowa i wykładowca Greckokatolickiego Seminarium Duchownego we Lwowie (1920–1928), od 1928 profesor Greckokatolickiej Akademii Teologicznej we Lwowie. W latach 1922–1932 redaktor „Nywy”.

W 1936 został profesorem przydzielonym do XI Państwowego Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie[1].

Po agresji ZSRR na Polskę, okupacji Lwowa przez Armię Czerwoną i aneksji przez ZSRR szykowany już w 1940 przez władze sowieckie na kontrmetropolitę Andreja Szeptyckiego. Wzbraniał się przed objęciem funkcji, ale po aresztowaniu syna przez NKWD wyraził zgodę. W objęciu stanowiska przeszkodził atak Niemiec na ZSRR. Po ponownej okupacji Lwowa przez Armię Czerwoną w lipcu 1944 aresztowany przez NKWD i zmuszony do współpracy. Przewodniczący Grupy Inicjatywnej przygotowującej pseudosobór lwowski, następnie jeden z głównych działaczy soboru.

Zastrzelony na ulicy Krakowskiej we Lwowie, sprawcy pozostali nieznani. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

Prace[edytuj | edytuj kod]

  • Chrystyjanstwo i demokratyzm (1918)
  • Gramatyka baczwanśko-ruskoj beszedy (1923)
  • Try rozprawy pro piznannja (1925)
  • Narys chrystyjanśkoji apołohetyky (1925)
  • Spir pro epiklezu miz Schodom i Zachodom (1928)
  • Zasada totożnosty (1929)
  • Stanowyszcze i pochodżennia ljudyny (1936)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Енциклопедія українознавства, tom 3, s. 1147, Lwów 2000, ISBN 5-7707-4048-5

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]