Harold Osborn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Harold Osborn
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1899
Butler

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1975
Champaign

Wzrost

181 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Paryż 1924 lekkoatletyka
(skok wzwyż)
złoto Paryż 1924 lekkoatletyka
(dziesięciobój)

Harold Marion Osborn (ur. 13 kwietnia 1899 w Butler, w Illinois, zm. 5 kwietnia 1975 w Champaign[1]) – amerykański lekkoatleta, dwukrotny mistrz olimpijski z 1924 z Paryża.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Jest jedynym lekkoatletą, który został mistrzem olimpijskim zarówno w dziesięcioboju, jak i w pojedynczej konkurencji lekkoatletycznej. Dokonał tego na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu, gdzie zdobył złote medale w skoku wzwyż i dziesięcioboju. Ustanowił przy tym rekord świata w dziesięcioboju (7710,775 pkt.)[2] oraz rekord olimpijski w skoku wzwyż (1,98 m)[1].

Na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie Osborn startował tylko w skoku wzwyż; zajął 5. miejsce[1].

Był również rekordzistą świata w skoku wzwyż (2,03 m w 1924)[3] oraz w skoku wzwyż z miejsca w hali (1,67 m w 1936)[1].

Zwyciężył w mistrzostwach USA (AAU) w skoku wzwyż w 1925 i 1926 oraz w dziesięcioboju w 1923, 1925 i 1926[4].

Z wykształcenia był osteopatą[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Harold Osborn [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  2. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 212 [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  3. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 156 [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  4. United States Championships (Men 1876–1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-08-14] (ang.).