SMS H 145 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Wodowanie | |
Kaiserliche Marine | |
Wejście do służby | 4 sierpnia 1918 |
Wycofanie ze służby | 1918 |
Los okrętu | samozatopiony 21 czerwca 1919 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | projektowa 990 t |
Długość | na linii wodnej: 82,8 m , |
Szerokość | 8,4 m |
Zanurzenie | 3,4 m |
Napęd | |
3 kotły parowe Navy turbiny parowe Germania 2 śruby napędowe 24 000 KM | |
Prędkość | 33,5 węzła |
Zasięg | 2780 mm/14 w. |
Uzbrojenie | |
3 x armata okrętowa 10,5 cm KL/45 6 x wyrzutnia torped kal. 500 mm 24 miny | |
Załoga | 105 |
H 145 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Pierwsza jednostka typu H 145. Okręt wyposażony w trzy kotły parowe opalane ropą. Zapas paliwa 332 ton. W 1918 roku internowany w Scapa Flow. Zatopiony przez własną załogę 21 czerwca 1919 roku. Złomowany w 1928 roku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Pozostałe niszczyciele tej serii: H 146, H 147.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.