French
DeutschHMS Ramillies (1916) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | William Beardmore and Company |
| Położenie stępki | 12 listopada 1913 |
| Wodowanie | 12 czerwca 1916 |
 Royal Navy | |
| Wejście do służby | 1 września 1917 |
| Los okrętu | złomowany 1949 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 28 000 ton |
| Długość | 190 m |
| Szerokość | po zbudowaniu 27 metrów |
| Zanurzenie | 8,7 m |
| Napęd | |
| 4 śruby, turbiny parowe Parsonsa 18 kotłów Yarrow 40 000 KM (30 MW) | |
| Prędkość | 21,5 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 8 dział kal. 381 mm (w 4 wieżach dwudziałowych, 4xII) 14 dział kal. 152 mm (w kazamatach, 14xI) 2 działa 76 mm 4 działa 47 mm 4 wyrzutnie torped kal. 533 mm | |
| Załoga | 1000 |
HMS Ramillies – brytyjski pancernik z okresu I i II wojny światowej. Był piątą jednostką typu Revenge. Okręt o numerze taktycznym 07, otrzymał imię „Ramillies” na cześć rozegranej w 1706 roku bitwy pod Ramillies.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Stępkę pod budowę HMS „Ramillies” położono 12 listopada 1913 roku w stoczni William Beardmore and Company. Wodowanie miało miejsce 12 czerwca 1916 roku, wejście do służby 1 września 1917 roku. Okres budowy okrętu w porównaniu do jednostek siostrzanych uległ przedłużeniu, z powodu zabudowania na nim zabezpieczeń chroniących przed atakiem torpedowym tzw. „bąbli przeciwtorpedowych”. Osiągnięcie gotowości bojowej opóźniło się także z powodu niewielkich uszkodzeń, jakich okręt doznał podczas wodowania.
W maju 1917 roku okręt wszedł w skład 1. Eskadry Liniowej. W 1920 roku w związku z napięciem między Wielką Brytanią a Turcją okręt ostrzelał tureckie pozycje na morzu Marmara. W 1924 roku wszedł w skład 2. Eskadry Liniowej Brytyjskiej Floty Atlantyku.
Po wybuchu II wojny światowej do 7 września operował w rejonie północnego Atlantyku w celu przechwytywania niemieckich jednostek. Pod koniec września eskortował konwój kierujący się do Aleksandrii. W listopadzie w ramach grupy okrętów „Force J” uczestniczył w akcji przeciwko niemieckiemu pancernikowi kieszonkowemu „Admiral Graf Spee”. Następnie do połowy 1940 roku ochraniał konwoje z Nowej Zelandii i Australii do Suezu.
Od czerwca 1940 roku operował w rejonie Morza Śródziemnego, gdzie m.in. ochraniał konwoje udające się na Maltę. Podczas jednej z takich misji, w październiku odpierał nieudany atak włoskich kutrów torpedowych. 27 listopada wziął udział w bitwie koło przylądka Spartivento.
Następnie został przydzielony do Floty Atlantyku ochraniającej konwoje w rejonie północnego Atlantyku. W marcu 1942 roku okręt został przeniesiony w rejon Oceanu Indyjskiego. Uczestniczył w inwazji na Madagaskar. 29 maja, stacjonując w porcie Diégo-Suarez, został zaatakowany przez japońskie miniaturowe okręty podwodne. Trafiony torpedą po lewej stronie przed wieżą „A” doznał ciężkich uszkodzeń, jednak nie zatonął[1]. Po powrocie do Wielkiej Brytanii, gdzie został wyremontowany, powrócił do służby w czerwcu 1943 roku. 6 czerwca 1944 roku wspierał lądowanie aliantów w Normandii.
Okręt został przeniesiony do rezerwy 31 stycznia 1945 roku. W 1946 roku został sprzedany na złom, a w 1949 roku złomowany.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Carl Boyd, Yoshida Akihiko: The Japanese Submarine Force and World War II. Annapolis, MD: 1995, s. 89. ISBN 1-55750-015-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- www.hmsramillies.co.uk (ang.)