Gwardia Opole – Wikipedia, wolna encyklopedia

KPR Gwardia Opole
Pełna nazwa

Klub Piłki Ręcznej Gwardia Opole

Data założenia

1945

Debiut w najwyższej lidze

1962

Liga

Superliga

Państwo

 Polska

Adres

ul. Oleska 72/6,
45-222 Opole

Hala sportowa

Stegu Arena

Prezes

Karina Radomska

Trener

Bartosz Jurecki

Asystent trenera

Bogumił Baran

Strona internetowa

Klub Piłki Ręcznej Gwardia Opole – polski męski klub piłki ręcznej, założony w 1945 w Opolu. Dwukrotny brązowy medalista mistrzostw Polski. Od 2015 występuje w Superlidze. Mecze w roli gospodarza rozgrywa w Stegu Arenie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki krajowe[edytuj | edytuj kod]

Lata 1945–2013[edytuj | edytuj kod]

Początki piłki ręcznej w Opolu
Gwardek – maskotka Gwardii

W 1957 w Gwardii Opole powstał zespół piłki ręcznej siedmioosobowej. W 1962 wywalczył on awans do I ligi. W debiutanckim sezonie w najwyższej klasie rozgrywkowej zajął 4. miejsce. W sezonie 1963/1964 opolski zespół prowadzony przez Edwarda Hylę zdobył brązowy medal mistrzostw Polski (wyprzedziły go AZS Katowice i Sparta Katowice). W sezonie 1966/1967 klub prowadził na półmetku w I lidze, jednak ostatecznie skończył rozgrywki poza podium. W tym okresie w Gwardii istniał też zespół piłki ręcznej jedenastoosobowej, który trzykrotnie został wicemistrzem Polski (1963, 1965, 1966)[1].

W kolejnych latach Gwardia nadal występowała w I lidze. Spadła z niej w 1980, jednak już po roku, kiedy to wygrała II ligę z przewagą ośmiu punktów nad drugą Posnanią Poznań, powróciła do I ligi. W sezonie 1981/1982 ponownie została zdegradowana do II ligi, w której spędziła następnych dziesięć lat. Do I ligi – ponownie tylko na rok – opolska drużyna wróciła w sezonie 1992/1993, kiedy jej trenerem był Henryk Zajączkowski. W 1996 klub został wsparty finansowo przez firmę WKW, a do zespołu dołączyli doświadczeni zawodnicy, którzy mieli zapewnić Gwardii ponowny awans do I ligi. Po pół roku projekt upadł, co spowodowało, że w sezonie 1997/1998 klub znalazł się na trzecim szczeblu rozgrywkowym[1], w którym występował przez trzy kolejne lata.

W sezonie 1999/2000 Gwardia odniosła 18 zwycięstw, zanotowała jeden remis i poniosła trzy porażki. Z dorobkiem 37 punktów uplasowała się na 1. miejscu w tabeli grupy C II ligi (stanowiącej trzeci szczebel rozgrywkowy), awansując tym samym do I ligi[2]. W sezonie 2002/2003 opolski zespół wygrał 18 meczów, dwa zremisował, a sześć przegrał. Z dorobkiem 38 punktów (cztery punkty przewagi nad drugim AZS-AWF Biała Podlaska) wygrał rozgrywki I ligi[3] i po 10 latach powrócił do Ekstraklasy. W niej w sezonie 2003/2004 zanotował tylko dwa zwycięstwa (21 lutego 2004 pokonał MOSiR Zabrze, a 3 kwietnia 2004 wygrał z AZS-AWF Biała Podlaska) oraz trzy remisy, spadając do I ligi. Najlepszym strzelcem Gwardii w ekstraklasowym sezonie 2003/2004 był Maciej Ścigaj, który zdobył 154 gole[1].

W latach 2004–2013 Gwardia występowała w I lidze. W tym okresie dwukrotnie zajęła w niej 2. miejsce (2006/2007, 2010/2011) i dwukrotnie uplasowała się na 3. pozycji (2007/2008, 2011/2012). W sezonie 2012/2013, kiedy jej trenerem był Marek Jagielski[1], zdominowała rozgrywki I ligi (grupa B) – wygrała 25 z 26 meczów i z dorobkiem 50 punktów zakończyła zmagania na 1. miejscu, oznaczającym awans do Superligi[4].

Lata 2013–2019[edytuj | edytuj kod]

W rundzie zasadniczej Superligi sezonu 2013/2014 Gwardia odniosła pięć zwycięstw, zanotowała jeden remis i poniosła 16 porażek[5]. Z dorobkiem 11 punktów uplasowała się na przedostatnim miejscu w tabeli. Przystąpiła następnie do gry o utrzymanie. W fazie spadkowej wygrała dwa mecze (23 kwietnia 2014 i 10 maja 2014 z Zagłębiem Lubin), jeden zremisowała, a trzy przegrała[6]. Nie wystarczyło to do utrzymania – Gwardia ostatecznie skończyła rozgrywki na 11. miejscu i spadła do I ligi. W trakcie sezonu, w grudniu 2013 doszło do zmiany trenera – Marka Jagielskiego zastąpił Tadeusz Jednoróg[7]. W 2014 nowym szkoleniowcem opolan został Rafał Kuptel (funkcję asystenta objął Michał Skórski). W sezonie 2014/2015 Gwardia zdominowała rozgrywki I ligi (grupa B) – wygrała wszystkie 26 meczów, a ponadto zdobyła najwięcej goli i najmniej straciła. Kończąc rywalizację na 1. miejscu w tabeli z przewagą 17 punktów nad drugą Siódemką Miedzią Legnica, ponownie awansowała do Superligi[8].

Rundę zasadniczą sezonu 2015/2016 Superligi Gwardia zakończyła na 9. pozycji (osiem zwycięstw, jeden remis, 13 porażek). W rywalizacji o utrzymanie wygrała pięć z sześciu meczów, zachowując miejsce w najwyższej klasie rozgrywkowej. W sezonie 2016/2017 opolski zespół uplasował się na 3. pozycji w grupie pomarańczowej i 5. miejscu w tabeli zbiorczej[9]. W 1/4 finału play-off, której mecze odbyły się 19 i 25 kwietnia 2017, został wyeliminowany przez MMTS Kwidzyn (24:29; 25:22)[10]. Najlepszymi strzelcami Gwardii w sezonie 2016/2017 byli: Antoni Łangowski (131 bramek), Michał Lemaniak (125 bramek) i Karol Siwak (115 bramek). Bramkarz opolskiej drużyny Adam Malcher został natomiast wybrany najlepszym golkiperem rozgrywek.

W 2017 Gwardia pozyskała kilku młodych zawodników, m.in. Patryka Mauera, Macieja Zarzyckiego i Jana Klimkowa. Zespół opuścili za to m.in. Ignacy Bąk i Kacper Adamski. W sezonie 2017/2018 opolanie odnieśli 16 zwycięstw w 30 meczach (56 punktów) i fazę zasadniczą zakończyli na 3. miejscu w grupie pomarańczowej i 7. w tabeli zbiorczej. W 1/4 finału play-off wyeliminowali Górnika Zabrze (28:24; 23:25). W półfinale zostali pokonani przez Wisłę Płock (33:32; 21:33), choć ich jednobramkowe zwycięstwo w pierwszym meczu, który rozegrano 15 maja 2018 w Opolu (2800 widzów), zostało uznane za sensację[11]. W rywalizacji o 3. miejsce Gwardia przegrała z Azotami-Puławy (28:30; 26:31), kończąc ostatecznie rozgrywki na 4. pozycji[12]. Najlepszymi strzelcami opolskiej drużyny w sezonie 2017/2018 byli: Patryk Mauer (182 bramki), Kamil Mokrzki (136 bramek) i Antoni Łangowski (116 bramek). Mauer otrzymał ponadto nagrodę dla odkrycia Superligi; Gladiatorem wyróżnieni zostali także: Adam Malcher (najlepszy zawodnik i najlepszy bramkarz) i Rafał Kuptel (najlepszy trener).

Latem 2018 Gwardię wzmocnili: Wiktor Kawka, Dariusz Skraburski i Jędrzej Zieniewicz. W sezonie 2018/2019 opolanie wygrali 17 meczów, a dziewięć przegrali[13]. Fazę zasadniczą zakończyli na 4. miejscu z dorobkiem 52 punktów. W 1/4 finału play-off wyeliminowali Azoty-Puławy (27:25; 28:25). W półfinale zostali pokonani przez faworyzowane Vive Kielce (32:31; 28:37), jednakże ich jednobramkowe zwycięstwo w pierwszym spotkaniu, które odbyło się 14 maja 2019 w Opolu w obecności 2900 widzów, zostało uznane za sensację (Marcin Górczyński określił ten wynik mianem „sensacji dekady w polskiej piłce ręcznej”[14]; zwycięstwo Gwardii zakończyło trwającą od marca 2016 passę 103 zwycięstw z rzędu w lidze Vive)[15]. W rywalizacji o 3. miejsce Gwardia zmierzyła się z MMTS-em Kwidzyn. W pierwszym meczu przegrała 25:26, jednak w rozegranym 24 maja 2019 w Opolu rewanżu wygrała 26:24, zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski[16]. Najlepszymi strzelcami opolskiej drużyny w sezonie 2018/2019 byli: Patryk Mauer (149 bramek), Mateusz Jankowski (120 bramek) i Antoni Łangowski (116 bramek). Trzeci raz z rzędu Adam Malcher został nagrodzony Gladiatorem dla najlepszego bramkarza ligi, a drugi raz z rzędu Rafał Kuptel został uznany najlepszym trenerem Superligi. W 2019, po pięciu latach, z klubu odszedł drugi trener Michał Skórski, który objął Azoty-Puławy.

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Dzięki dobrym wynikom w rozgrywkach krajowych w sezonie 2016/2017, w sezonie 2017/2018 Gwardia przystąpiła do gry w Pucharze EHF[17]. W drugiej rundzie trafiła na portugalską Benfikę. W pierwszym meczu, który rozegrano 7 października 2017 w Lizbonie, opolanie przegrali różnicą czterech bramek (24:28). W rozegranym 15 października 2017 w Opolu rewanżu wygrali jednak pięcioma golami (26:21) i awansowali do dalszej fazy rozgrywek. W trzeciej rundzie zmierzyli się ze słoweńskim RD Koper 2013 – w pierwszym spotkaniu odnieśli pięciobramkowe zwycięstwo (30:25), lecz w rozegranym 25 listopada 2017 rewanżu przegrali różnicą sześciu goli (21:27), odpadając z dalszej rywalizacji. W sezonie 2017/2018 mecze Pucharu EHF w Opolu oglądało średnio 3000 kibiców[18].

W sezonie 2018/2019 Gwardia również przystąpiła do gry w Pucharze EHF. W 2. rundzie trafiła na utytułowane słoweńskie RK Velenje (w sezonie 2017/2018 grające w Lidze Mistrzów). W pierwszym meczu, który rozegrano 7 października 2018 w Velenje, opolska drużyna przegrała różnicą czterech goli (22:26). W rozegranym tydzień później w Opolu spotkaniu rewanżowym, które w Stegu Arenie oglądało 2500 kibiców, Gwardia nie zdołała odrobić strat i mimo dwubramkowego zwycięstwa (23:21) odpadła z dalszej rywalizacji[18].

Hala sportowa[edytuj | edytuj kod]

Do 2017 Gwardia rozgrywała mecze domowe w hali przy ul. Kowalskiej 2 w Opolu. W 2013 obiekt otrzymał imię Jerzego Klempela – piłkarza ręcznego, wychowanka Gwardii, reprezentanta Polski.

W 2017 klub przeniósł się do zmodernizowanej hali „Okrąglak” przy ul. Oleskiej 70 w Opolu. W wyniku procesu komercjalizacji w 2018 obiekt otrzymał nazwę Stegu Arena (umowę sponsorską podpisano na pięć lat)[19]. Hala, której przebudowa kosztowała ok. 39 mln zł (część funduszy pochodziła z dotacji z Ministerstwa Sportu i Turystyki)[20], posiada 3086 miejsc stałych na trybunach.

Pierwszy oficjalny mecz w nowej hali Gwardia rozegrała 2 września 2017 – w spotkaniu Superligi pokonała Piotrkowianina Piotrków Trybunalski (31:22). Mecz obserwowało 2000 widzów[21].

Frekwencja w Stegu Arenie w Superlidze
Sezon Mecze Łącznie widzów Średnio widzów
2017/2018 18 31 900 1772
2018/2019 16 30 790 1924
Razem 34 62 690 1844
Źródło: ZPRP[22]

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Drużyna[edytuj | edytuj kod]

Kadra w sezonie 2020/2021[edytuj | edytuj kod]

Nr Zawodnik Pozycja Data ur. Wzrost
2 Polska Michał Lemaniak skrzydłowy 15.02.1997 180
3 Polska Michał Scisłowicz skrzydłowy 24.07.2000 184
7 Polska Maciej Zarzycki rozgrywający 26.07.1998 186
10 Polska Jan Klimków obrotowy 21.12.1998 203
16 Polska Adam Malcher bramkarz 21.05.1986 198
18 Polska Mateusz Jankowski obrotowy 22.03.1988 190
19 Polska Przemysław Zadura rozgrywający 26.04.1998 198
20 Polska Wiktor Kawka rozgrywający 28.03.1996 193
21 Polska Patryk Mauer skrzydłowy 02.09.1998 180
22 Polska Michał Milewski skrzydłowy 10.09.1998 192
23 Polska Mateusz Morawski rozgrywający 12.05.1997 182
24 Polska Szymon Działakiewicz rozgrywający 17.02.2000 190
25 Polska Filip Stefani skrzydłowy 04.06.2000 194
44 Polska Dawid Balcerek bramkarz 16.02.2000 194

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki Sezon Runda Rywal Dom Wyjazd Dwumecz
Puchar EHF 2017/2018 Runda 2 Portugalia SL Benfica 26:21 24:28 50:49
Runda 3 Słowenia RD Koper 2013 30:25 21:27 51:52
2018/2019 Runda 2 Słowenia RK Velenje 23:21 22:26 45:47
2019/2020 Runda 3 Polska Azoty-Puławy 26:24 28:29 54:53
Grupa A Niemcy MT Melsungen - 21:26
Dania Bjerringbro-Silkeborg 29:32 -
Portugalia SL Benfica 24:29 23:30 47:59
Źródło: EHF[18]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Historia szczypiorniaka w Opolu. kprgwardiaopole.com. [dostęp 2019-08-24].
  2. ↑ Tabela wyników – sezon 1999/2000. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  3. ↑ Tabela wyników – sezon 2002/2003. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  4. ↑ Tabela wyników – sezon 2012/2013. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  5. ↑ Tabela wyników – sezon 2013/2014. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  6. ↑ Terminarz (miejsca 9–12) – sezon 2013/2014. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  7. ↑ Wiktor Gumiński: Marek Jagielski nie jest już trenerem Gwardii Opole. sportowefakty.wp.pl, 16 grudnia 2013. [dostęp 2019-08-24].
  8. ↑ Tabela wyników – sezon 2014/2015. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  9. ↑ Tabela wyników – sezon 2016/2017. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  10. ↑ Terminarz (ćwierćfinał) – sezon 2016/2017. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  11. ↑ Marcin Górczyński: PGNiG Superliga: sensacja w półfinale! Adam Malcher zawrócił Wisłę. sportowefakty.wp.pl, 15 maja 2018. [dostęp 2019-08-24].
  12. ↑ Terminarz (o 3. miejsce) – sezon 2017/2018. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  13. ↑ Tabela wyników – sezon 2018/2019. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  14. ↑ Marcin Górczyński: PGNiG Superliga: szok! KPR Gwardia Opole lepsza od PGE VIVE Kielce. sportowefakty.wp.pl, 14 maja 2019. [dostęp 2019-08-24].
  15. ↑ Marcin Górczyński: Koniec niesamowitej serii PGE VIVE Kielce. Historyczny wyczyn Gwardii Opole. sportowefakty.wp.pl, 14 maja 2019. [dostęp 2019-08-24].
  16. ↑ Terminarz (o 3. miejsce) – sezon 2018/2019. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
  17. ↑ Wiktor Gumiński: Puchar EHF: KPR Gwardia Opole debiutuje na europejskich salonach. sportowefakty.wp.pl, 7 października 2017. [dostęp 2019-08-24].
  18. ↑ a b c Gwardia Opole. eurohandball.com. [dostęp 2019-08-24]. (ang.).
  19. ↑ Stegu Arena – słynna opolska hala z nową nazwą. stegu.pl. [dostęp 2019-08-24].
  20. ↑ Wiktor Gumiński: Nowa era „Okrąglaka”. Tak wygląda przyszły dom KPR Gwardii Opole. sportowefakty.wp.pl, 28 czerwca 2017. [dostęp 2019-08-24].
  21. ↑ Wiktor Gumiński: PGNiG Superliga: znakomity start KPR Gwardii Opole w nowej hali. sportowefakty.wp.pl, 2 września 2017. [dostęp 2019-08-24].
  22. ↑ Archiwum rozgrywek. zprp.pl. [dostęp 2019-08-24].
Superliga w sezonie 2019/2020

Polska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gwardia_Opole&oldid=71622229”