Guðmundur Torfason – Wikipedia, wolna encyklopedia

Guðmundur Torfason
Pełne imię i nazwisko

Guðmundur Halldór Torfason

Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1961
Vestmannaeyjar

Wzrost

185 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1986 Fram
1986–1987 KSK Beveren
1987–1988 KFC Winterslag
1988 Waterschei Thor Genk
1988–1989 KRC Genk
1989 Rapid Wiedeń 7 (1)
1989–1992 St. Mirren
1992–1994 St. Johnstone
1994–1995 Doncaster Rovers 4 (0)
1995 Fylkir 17 (4)
1996 Grindavíkur 12 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1985–1991  Islandia 26 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–1998 Grindavíkur
2000 Fram
2001–2002 ÍR
2011– Rangers (skaut)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Guðmundur Halldór Torfason (ur. 13 grudnia 1961 w Vestmannaeyjar) – islandzki piłkarz występujący na pozycji napastnika. Trener piłkarski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Guðmundur karierę rozpoczynał w 1978 roku we Fram. W ciągu 10 sezonów gry dla tego klubu, zdobył z nim mistrzostwo Islandii (1986), trzy Puchary Islandii (1979, 1980, 1985) oraz trzy Superpuchary Islandii (1981, 1985, 1986). W 1986 roku przeszedł do belgijskiego KSK Beveren. Spędził tam rok, a potem przeszedł do KFC Winterslag. W sezonie 1987/1988 grał też w Waterschei Thor Genk, a od następnego sezonu, po połączeniu obu klubów, w KRC Genk.

Na początku 1989 roku Guðmundur odszedł do austriackiego Rapidu Wiedeń. Występował tam do końca sezonu 1989/1990. W połowie 1989 roku został graczem szkockiego St. Mirren. W 1992 roku spadł z nim ze Premier Division do First Division. W tym samym roku przeniósł się do St. Johnstone, grającego w Premier Division. Jego barwy reprezentował do sezonu 1993/1994.

Następnie grał w angielskim Doncaster Rovers (Division Three), a także islandzkich drużynach Fylkir oraz Grindavíkur. W 1996 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Islandii Guðmundur zadebiutował 10 lipca 1985 w wygranym 9:0 towarzyskim meczu z Wyspami Owczymi. 26 maja 1987 w zremisowanym 2:2 pojedynku kwalifikacji Letnich Igrzysk Olimpijskich z Holandią strzelił dwa gole, które jednocześnie były jego pierwszymi w kadrze. W latach 1985-1991 w drużynie narodowej rozegrał 26 spotkań i zdobył 4 bramki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]