Grupa Oslo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grupa Oslo (Grupa państw Oslo) – powstałe na jesieni 1930 porozumienie regionalne dotyczące stabilizacji ceł. Jego pierwotnymi uczestnikami była Szwecja, Dania i Norwegia, w późniejszym okresie dołączyła także Finlandia, Holandia, Belgia i Luksemburg. Głównym celem było przyjęcie wspólnych rozwiązań na rzecz przezwyciężenia kryzysu gospodarczego, jednak z czasem rozpoczęto współpracę w zakresie polityki zagranicznej. Od 1932 organizowano regularne spotkania ministrów spraw zagranicznych celem konsultacji problemów regionu oraz konfliktów omawianych na forum Ligi Narodów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wiesław Dobrzycki: Europa 1919-1939. System wersalski i jego upadek. W: Historia stosunków międzynarodowych 1815-1945. Wyd. X. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, 2007, s. 456–457. ISBN 978-83-7383-062-2.