Grupa Armii Południe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grupa Armii Południe
Heeresgruppe Süd
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

Gerd von Rundstedt

Ostatni

Lothar Rendulic

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja na Polskę
atak na Związek Radziecki
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Feldmarszałek Walter von Reichenau
Feldmarszałek Erich von Manstein
Generał Pułkownik Lothar Rendulic

Grupa Armii Południe (niem. Heeresgruppe Süd) – niemiecka grupa armii, uczestniczyła w agresji na Polskę oraz ataku na Związek Radziecki.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Utworzona przed agresją na Polskę z 12 Dowództwa Armijnego. Po zakończeniu działań bojowych przemianowana 8 października 1939 w „Naczelne Dowództwo Wschód”. Po przemieszczeniu na zachód nazwana w październiku 1939 Grupą Armii A.

Ponownie utworzona 22 czerwca 1941 roku z Grupy Armii A. Dowodzący Grupą Armii Południe von Rundstedt, miał pod swoimi rozkazami 57 dywizji i 13 brygad oraz 4 flotę powietrzną. Oprócz jednostek niemieckich w składzie Grupy Armii Południe było 13 dywizji i 9 brygad rumuńskich oraz 4 brygady węgierskie[1]. Na początku kampanii podzielona na Grupę Armii A i B, w lipcu 1942 przemianowana w Grupę Armii B.

Ponownie utworzona w lutym 1943 roku z Grupy Armii Don i rozbitej Grupy Armii B. W marcu 1944 przemianowana na Grupę Armii Północna Ukraina.

Ponownie utworzona we wrześniu 1944 w Siedmiogrodzie z jednostek zniszczonej Grupy Armii Południowa Ukraina. Pod koniec kwietnia 1945 przemianowana jeszcze w Grupę Armii Ostmark.

Dowództwo grupy armii[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład we wrześniu 1939[4]:

Skład w czerwcu 1941:

Skład w lipcu 1943[5]:

Skład w lutym 1944:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Iwanowski 1971 ↓, s. 110.
  2. a b Iwanowski 1961 ↓, s. 609.
  3. Lexikon der Wehrmacht - Heeresgruppe Süd [online], lexikon-der-wehrmacht.de [dostęp 2024-04-23].
  4. Kozłowski (red.) 1979 ↓, s. 232.
  5. Baxter 2009 ↓, s. 171,172.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]