Grota – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grota – podobnie jak pieczara, potoczne określenie jaskini^[1]. Dawniej używane było często i nawet tworzono nazwy jaskiń z tym słowem, np. Mylna Grota, oraz wyrażenia jak „grotołaz”. Po II wojnie światowej, w ramach porządkowania nazewnictwa postanowiono stosować jedynie słowo jaskinia lub schronisko, zaś słowo grota uznano za synonim jaskini lub schroniska. W opracowaniach speleologicznych słowo grota stosuje się już rzadko^[2].

Nazwa grota została w języku polskim zapożyczona, w języku włoskim słowo grotta oznacza jaskinię, francuska nazwa grotte, czy hiszpańska gruta, a te pochodzą od słowa grupta w łacinie ludowej, czyli crypta w łacinie klasycznej (krypta)^[3].

Mianem groty określane są także specjalne budowle, szczególnie popularne w ogrodach i parkach romantycznych, gdzie pojawiły się w XVI wieku początkowo w ogrodach manierystycznych Francji i Włoch (zob. grota ogrodowa).

Galeria[edytuj | edytuj kod]

• 
  Grota Neptuna (Poczdam)
• 
  Grota Massabielle
• 
  Grota świętej Kingi
• 
  Elizeum w Warszawie
• 
  Ontario, Kanada
• 
  Groty Nagórzyckie (Tomaszów Mazowiecki)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Zobacz hasło grota w Wikisłowniku