Granville Bantock – Wikipedia, wolna encyklopedia

Granville Bantock
Ilustracja
Granville Bantock, 1933
Imię i nazwisko

Granville Ransome Bantock

Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1868
Londyn

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

16 października 1946
Londyn

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog

Sir Granville Ransome Bantock[1] (ur. 7 sierpnia 1868 w Londynie, zm. 16 października 1946 tamże[2][3][4]) – angielski kompozytor, dyrygent i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn lekarza[1]. W latach 1889–1893 studiował w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[2], gdzie uczył się u Fredericka Cordera[2][4]. Założyciel i wydawca ukazującego się w latach 1893–1896 czasopisma The New Quarterly Music Review[2][3]. W 1900 roku osiadł w Birmingham, gdzie był dyrektorem szkoły muzycznej przy Midland Institute[2]. Przyjaźnił się z Edwardem Elgarem, po którym objął w 1908 roku stanowisko profesora wydziału muzyki na Uniwersytecie w Birmingham[2][4], które piastował do 1934 roku[1][2][5]. Jako dyrygent prowadził m.in. orkiestry w New Brighton, Liverpoolu i Birmingham[2][4]. W swoim repertuarze koncertowym propagował twórczość kompozytorów brytyjskich[4][5].

W 1930 roku otrzymał tytuł szlachecki[4][5].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Tworzył przede wszystkim monumentalne kompozycje orkiestrowe o charakterze programowym[2][5]. Głównym źródłem jego inspiracji była tematyka orientalna[2][3], sięgał jednak także po motywy staroangielskie i greckie[2]. Za najważniejsze dzieło Bantocka uchodzi kantata Omar Khayyám (1906–1909)[2][5]. Ponadto skomponował m.in. poemat symfoniczny Fifine at the Fair (1901), uwerturę Pierrot of the Minute (1908), Hebridean Symphony (1915), Pagan Symphony (1928), Celtic Symphony na smyczki i 6 harf (1940), opery Caedmar (1893), The Pearl of Iran (1894) i The Seal-Woman (1924), utwory na chór i orkiestrę Christus (1901), The Time Spirit (1902), The Pilgrim’s Progress (1928), The Sphinx (1941), utwory na chór Atalanta in Calydon (1911), Vanity of Vanities (1913), A Pageant of Human Life (1913), balet z udziałem chóru The Great God Pan (1919), 2 kwartety smyczkowe (1899, 1933), 2 sonaty wiolonczelowe (1940, 1945), 3 sonaty skrzypcowe (1929, 1932, 1940)[2][4], sonatę altówkową (1919), cykle pieśni Sappho i Songs from the Chinese Poets[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d The Hutchinson Concise Dictionary of Music. London: Routledge, 2014, s. 48. ISBN 1-57958-178-1.
  2. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 185. ISBN 83-224-0113-2.
  3. a b c Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 77–78. ISBN 978-83-01-13410-5.
  4. a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 45–46. ISBN 0-674-37299-9.
  5. a b c d e Charles Edward McGuire, Steven E. Plank: Historical Dictionary of English Music ca. 1400–1958. Lanham: Scarecrow Press, 2011, s. 44. ISBN 978-0-8108-5750-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]