Granica chińsko-tadżycka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Granica chińsko-tadżycka – granica międzypaństwowa dzieląca terytoria Chińskiej Republiki Ludowej i Tadżykistanu o długości 414 kilometrów.

Początek granicy na północy- trójstyk granic Kirgistanu, Tadżykistanu i Chin w Górach Zaałajskich. Następnie granica biegnie grzbietami Gór Sarykolskich do trójstyku granic Tadżykistanu, Afganistanu i Chin na południu.

Granica powstała w 1991 roku po proklamowaniu niepodległości przez Tadżykistan. Poprzednio był to odcinek granicy radziecko-chińskiej.

13 stycznia 2011 zmienił się przebieg tadżycko-chińskiej, Tadżykistan scedował na rzecz Chin sporny obszar o powierzchni 1 tys. km², w północnej części granicy^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]