Granica bułgarsko-rumuńska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące

 Bułgaria
 Rumunia

Okres istnienia

od 1940

W obecnym przebiegu
Długość

608 km

Granica bułgarsko-rumuńskagranica państwowa, pomiędzy Rumunią oraz Bułgarią, istniejąca od uzyskania niepodległości przez Bułgarię i Rumunię w roku 1878.

Rumunia i Bułgaria oraz lądowa granica na obszarze Dobrudży
Granica bułgarsko-rumuńska z lotu ptaka
Zmiany przynależności państwowej Dobrudży od XIX wieku

Kształtowanie się granicy[edytuj | edytuj kod]

Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące

 Bułgaria
 Rumunia

Okres istnienia

1878-1913

W obecnym przebiegu
Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące

 Bułgaria
 Rumunia

Okres istnienia

1913-1918

W obecnym przebiegu
Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące

 Bułgaria
 Rumunia

Okres istnienia

1918-1919

W obecnym przebiegu
Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące

 Bułgaria
 Rumunia

Okres istnienia

1919-1940

W obecnym przebiegu

Granica powstała w 1878 na kongresie berlińskim. Od obecnej różniła się odcinkiem lądowym, gdyż część Dobrudży pozostawała pod kontrolą osmańską. W 1913 roku Rumunia zajęła ten obszar. Odcinek linearny biegł wówczas pomiędzy bułgarskimi miastami Ruse i Warna. Rumuni utrzymali kontrolę do maja 1918, a odzyskali w listopadzie 1919 i kontrolowali do września 1940 roku. Po zakończeniu II wojny światowej granica nie uległa już zmianie.

Przebieg granicy[edytuj | edytuj kod]

Granica biegnie na prawie całej długości wzdłuż rzeki Dunaj, od miasteczka Bregova (BGR), aż do Silistry (BGR) i Călărași (ROU). Następnie rzeka Dunaj skręca na północ, a granica biegnie dalej na południowy wschód i osiąga wybrzeże Morza Czarnego pomiędzy Szabłą (BGR) i Mangalią (ROU).