Gloster G.42 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gloster G.42

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Gloster Aircraft Company
Typ	myśliwiec
Konstrukcja	metalowa
Załoga	1
Historia
Data oblotu	4 września 1949
Liczba egz.	3
Liczba wypadków  • w tym katastrof	1
Dane techniczne
Napęd	1 × Silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Nene II
Ciąg	22,3 kN każdy
Wymiary
Rozpiętość	10,98 m
Długość	11,59 m
Wysokość	3,56 m
Powierzchnia nośna	23,6 m²
Masa
Własna	3 755 kg
Startowa	4 310 kg
Osiągi
Prędkość maks.	1020 km/h
Prędkość wznoszenia	25 m/s
Pułap	13 410 m
Długotrwałość lotu	1 h
Dane operacyjne
Użytkownicy
Wielka Brytania
Multimedia w Wikimedia Commons

Gloster G.42 – prototypowy brytyjski myśliwiec z napędem odrzutowym, zaprojektowany i wybudowany przez wytwórnie Gloster Aircraft Company.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1944 roku brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa wydało specyfikację (Specification E.1/44.) opisującą wymagania techniczne na nowy jednomiejscowy, jednosilnikowy myśliwiec odrzutowy. Wykonania zadania podjęła się firma Gloster Aircraft Company, która miała już doświadczenie w tego typu konstrukcjach. To właśnie w tej wytwórni lotniczej powstał pierwszy brytyjski samolot z napędem odrzutowym Gloster E.28/39 oraz produkowany był pierwszy odrzutowy myśliwiec, który wszedł na wyposażenie jednostek RAF, Gloster Meteor. Gloster otrzymał zamówienie na zaprojektowanie i wykonanie trzech prototypów. Pierwszy z nich był gotowy w 1947 roku, jednak podczas transportu do ośrodka doświadczalnego w Boscombe Down został nieodwracalnie uszkodzony i dopiero drugi prototyp miał przywilej pierwszego startu, który odbył się 9 marca 1948 roku. Za sterami maszyny siedział pilot doświadczalny Glostera Bill Waterton. Po wykonaniu badań nowego samolotu w locie rozpoczęto przygotowywania do rozpoczęcia produkcji seryjnej, ale w 1949 roku cały program rozwoju i budowy anulowano, skupiając się na rozwoju Meteora.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

G.42 był całkowicie metalowym wolnonośnym średniopłatem, napędzanym pojedynczym silnikiem odrzutowym Rolls-Royce Nene II z dwustopniową sprężarką. Proste skrzydła o obrysie trapezowym i niewielkim wzniosie wyposażone w szczelinowe klapy, lotki i hamulce aerodynamiczne. Klasyczne, wolnonośne usterzenie, usterzenie poziome przesunięte nieco do tyłu względem usterzenia pionowego. Trzeci wybudowany prototyp miał usterzenie poziome zamontowane na usterzeniu pionowym w połowie jego wysokości. Wrzecionowaty kadłub o konstrukcji półskorupowej, po jego obydwu stronach, na wysokości kabiny pilota znajdowały się wloty powietrza do silnika. Podwozie trójkołowe, przednie, z pojedynczym kółkiem chowana do tyłu do wnęki w kadłubie, główne, również z pojedynczymi kółkami chowane do wnęk w skrzydłach w kierunku kadłuba. W drugim prototypie, pod usterzeniem pionowym, zamontowany był pojemnik na spadochron przeciwkorkociągowy. Samoloty nie były uzbrojone jednak w maszynach seryjnych planowano zamontować w dziobie maszyny cztery działka kalibru 20 mm.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Gloster G.42 na stronie Aviastar

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jerzy Świdziński, Gloster G-42 (E.1/44), "Skrzydlata Polska", nr 3 (1990), s. 11, ISSN 0137-866x.