Giuseppe Belluzzo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Giuseppe Belluzzo

Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1876 Werona, Włochy
Data i miejsce śmierci	21 maja 1952 Rzym, Włochy
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Faszystowska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Giuseppe Belluzzo (ur. 25 listopada 1876 w Weronie, zm. 21 maja 1952 Rzymie) – włoski inżynier, wynalazca, polityk.

Syn Luigiego i Adelaide z domu Francescatti. Uzyskał tytuł inżyniera. Brał udział w I wojnie światowej. Był wykładowcą w Mediolanie, Turynie i Rzymie. Zajmował się turbinami parowymi.

Został politykiem Narodowej Partii Faszystowskiej. Był wybrany do Izby Deputowanych kadencji 1925-1929. Od 1925 do 1928 był ministrem gospodarki narodowej, a od 1928 do 1929 ministrem wychowania publicznego.w rządzie Benito Mussoliniego. W 1934 został wybrany senatorem. Od 193 do 1943 kierował komisją narodowego wychowania i kultury ludu.

Jego żoną była Lina z domu Fazzi, z którą miał troje dzieci. Jego imieniem nazwano ulice w Weronie i Rzymie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Kawaler Orderu Korony Włoch (1907)
• Oficer Orderu Korony Włoch (1914)
• Komandor Orderu Korony Włoch (1917)
• Wielki Oficer Orderu Korony Włoch (1923)
• Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch (1925)
• Kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (1919)
• Komandor Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (1930)
• Krzyż Wielki Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (1932)
• Kawaler Orderu Sabaudzkiego Cywilnego
• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (1928, Polska)^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Giuseppe Belluzzo. senato.it. [dostęp 2015-03-26]. (wł.).
• Giuseppe Belluzzo. camera.it. [dostęp 2015-03-26]. (wł.).