Giulio Roma – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	16 maja 1621
Konsekrator	Giambattista Leni
Współkonsekratorzy	Giovanni Luigi Pasolini; Fabrizio Landriani
Konsekrowani biskupi
Scipione Agnelli	18 lutego 1624
Onorato Visconti	30 czerwca 1630
Martino Alfieri	10 września 1634
Milano Bencio	1 czerwca 1642
Giovanni Battista Sfondrati	14 grudnia 1642
Gerolamo Pellegrini	12 lutego 1645
Giavanbattista Rainoldi	13 sierpnia 1645
Angelo Melchiori	13 sierpnia 1645
Francisco Suárez de Villegas	21 grudnia 1649
Filippo Casoni	12 marca 1651
Alfonso Litta	24 czerwca 1652
Współkonsekrowani biskupi
Francesco Peretti di Montalto	7 czerwca 1650

Giulio Roma
	Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	16 września 1584 ; Mediolan
Data i miejsce śmierci	16 września 1652 ; Rzym
	Biskup Tivoli
Okres sprawowania	1634–1652
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	29 kwietnia — 16 września 1652
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	17 marca 1621
Sakra biskupia	16 maja 1621
Kreacja kardynalska	11 stycznia 1621; Paweł V
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giulio Roma (ur. 16 września 1584 w Mediolanie, zm. 16 września 1652 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z 16 dzieci Paolo Camillo Roma i Katarzyny Coria. W młodości studiował na uniwersytetach w Pawii i Perugii. Po studiach początkowo służył na dworze arcybiskupa Mediolanu kardynała Federico Borromeo, ale w 1607 wstąpił na służbę papieską. Uczestniczył w procesie kanonizacyjnym Karola Boromeusza. Referendariusz Sygnatury Apostolskiej (1617-21), gubernator kolejno Orvieto (1618), Camerino (1619) i Perugii (1619-21).

W 1621 został mianowany kardynałem prezbiterem Santa Maria sopra Minerva oraz biskupem Recanati e Loreto (w 1634 przeniesiono go do diecezji Tivoli). W latach 1643-45 przewodniczył komisji która zredukowała zakon pijarów do rangi zwykłej kongregacji. W 1644 został kardynałem biskupem Frascati, rok później biskupem Porto e Santa Rufina, a przez ostatnie pięć miesięcy życia był biskupem Ostia e Velletri (jako dziekan Kolegium Kardynalskiego). Zmarł w dniu swych 68. urodzin.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

The Cardinals of the Holy Roman Church

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1404–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)