Giovanni Minio da Morrovalle – Wikipedia, wolna encyklopedia

Giovanni Minio da Morrovalle
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

ok. 1230/1240
Morrovalle

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1313
Awinion

Generał franciszkanów
Okres sprawowania

1296–1304

Prior episcoporum ac omnium cardinalium
Okres sprawowania

7 grudnia 1311 – kwiecień 1313

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

franciszkanie

Kreacja kardynalska

15 grudnia 1302
Bonifacy VIII

Kościół tytularny

Biskup Porto e S. Rufina

Giovanni Minio da Morrovalle (ur. ok. 1230/40, zm. w połowie kwietnia 1313) − włoski duchowny katolicki, franciszkanin, kardynał.

Pochodził z Morrovalle koło Maceraty. Wstąpił do zakonu franciszkanów w prowincji Marche i w 1280 został skierowany na studia teologiczne do Paryża. W 1289 uzyskał tytuł magistra i został profesorem teologii na uniwersytecie paryskim. Zyskał sławę jako teolog. W 1296 roku został wybrany na generała zakonu franciszkanów; sprawował tę funkcję do 1304. W 1297 wspólnie z generałem zakonu dominikanów Niccolò Boccasini (przyszłym papieżem Benedyktem XI) mediował z ramienia papieża Bonifacego VIII pomiędzy Francją, Anglią i Flandrią.

Papież Bonifacy VIII na konsystorzu celebrowanym 15 grudnia 1302 mianował go kardynałem-biskupem Porto e Santa Rufina. Uczestniczył w konklawe 1303 i Konklawe 1304–1305. W kurii papieskiej zajmował się ocenianiem nominacji na biskupów i opatów, a od 1307 był także protektorem zakonu franciszkanów. Uczestniczył w Soborze we Vienne 1311–12, broniąc na nim pamięci Bonifacego VIII przed atakami króla Francji Filipa Pięknego. Zmarł w Awinionie między 13 a 18 kwietnia 1313.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]