Gintaras Beresnevičius – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gintaras Beresnevičius
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1961
Kowno

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 2006
Wilno

Zawód, zajęcie

historyk, mitolog, pisarz, poeta

Edukacja

Uniwersytet Wileński

Gintaras Beresnevičius (ur. 8 lipca 1961 w Kownie, zm. 6 sierpnia 2006 w Wilnie) – litewski historyk religii specjalizujący się w mitologii bałtyjskiej. Wraz z Norbertasem Vėliusem uważany jest za największego znawcę litewskiej mitologii.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1984 ukończył studia na Uniwersytecie Wileńskim, Wydział Historii. Od 1986 pracował na kilku uczelniach. W 1993 uzyskał tytuł doktora. Opublikował ponad sto artykułów naukowych. Beresnevičius współpracował z dziennikiem „Naujasis Židinys” (po polsku Nowe Palenisko). Publikował też w tygodniku „Šiaurės Atėnai” (Północne Ateny). W 2001 odebrał nagrodę z rąk prezydenta Litwy za zbiór esejów dotyczących historii Litwy zatytułowany „Ant laiko ašmenų”. W 2003 wydał podręcznik do religioznawstwa dla szkoły średniej.

Oprócz pracy naukowej zajmował się także pisarstwem i publicystyką. Wydawał powieści, wiersze i liczne eseje (wiele z nich pod różnymi pseudonimami, na przykład Antanas Sereda). W jego krótkich opowiadaniach zauważyć można inspirację twórczością Daniiła Charmsa.

Podczas wyborów prezydenckich na Litwie w 2004 poparł kandydaturę Kazimiery Prunskienė.

Najważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]

  • „Dausos: pomirtinio gyvenimo samprata senojoje lietuvių pasaulėžiūroje” (Dausos: wizja życia pozagrobowego według dawnych wierzeń litewskich) (1990)
  • „Baltų religinės reformos” (Reformy religii bałtyjskich) (1995)
  • „Religijų istorijos metmenys” (Zarys historii religii) (1997)
  • „Religijotyros įvadas” (Wstęp do religioznawstwa) (1997)
  • „Trumpas lietuvių ir prūsų religijos žodynas” (Mały słownik religii Litwy i Prus) (2001)
  • „Ant laiko ašmenų (eseistika)” (2002)
  • „Imperijos darymas: Lietuviškos ideologijos metmenys” (Budowa imperium: zarys litewskiej ideologii) (2003)
  • „Eglė žalčių karalienė ir lietuvių teogoninis mitas” (Eglė, królowa trawiastych węży i litewski mit teogoniczny) (2003)
  • „Palemono mazgas. Palemono legendos periferinis turinys” (Węzeł palemoński – ukryte przesłanie legendy o Palemonasie) (2003)
  • „Lietuvių religija ir mitologija: sisteminė studija” (Religia i mitologia litewska: systematyczne studium) (2004)

Źródła[edytuj | edytuj kod]