Gereon Iwański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gereon Iwański (ur. 20 kwietnia 1931, zm. 11 października 2009 w Warszawie^[1]) – polski historyk ruchu robotniczego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rozprawę doktorską pt. Powstanie i działalność Związku Proletariatu Miast i Wsi 1922-1925 obronił 15 kwietnia 1972 w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (promotor: Henryk Jabłoński). Pracował w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR^[2]. Po rozwiązaniu Zakładu Historii Partii pracował w Centralnym Archiwum KC PZPR.

Autor haseł w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego^[3].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

• II Zjazd Komunistycznej Partii Robotniczej Polski : 19 IX - 2 X 1923: protokoły obrad i uchwały przygot. do dr. i wstęp Gereon Iwański, Henryk Malinowski i Franciszka Świetlikowa, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1968.
• Powstanie i działalność Związku Proletariatu Miast i Wsi 1922-1925, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1974.
• Henryk Lauer, Pisma i przemówienia, oprac. Gereon Iwański, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1970.
• Polski ruch robotniczy wobec kwestii agrarnej i chłopskiej 1883-1944, red.Gereon Iwański, Ludomir Smosarski, Warszawa: Książka i Wiedza 1982.
• P.P.S. Wspomnienia z lat 1918-1939, kom. red. Jerzy Cesarski, noty biogr. oprac. Gereon Iwański, przedm. Henryk Jabłoński, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1987.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971-1974, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2005, s. 10, 54, 158, 258.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]