Gartz (Oder) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gartz (Oder)
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

Brandenburgia

Powierzchnia

61,69 km²

Wysokość

6 m n.p.m.

Populacja (31.12.2011)
• liczba ludności
• gęstość


2472
40 os./km²

Nr kierunkowy

03332

Kod pocztowy

16307

Tablice rejestracyjne

UM, ANG, PZ, SDT, TP

Plan Gartz
Położenie na mapie Brandenburgii
Mapa konturowa Brandenburgii, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Gartz (Oder)”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Gartz (Oder)”
Ziemia53°12′N 14°23′E/53,200000 14,383333
Strona internetowa

Gartz (Oder)[1] – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Brandenburgia, w powiecie Uckermark, siedziba urzędu Gartz (Oder) nad Odrą Zachodnią, przy granicy z Polską. Liczba mieszkańców wynosi około 2,5 tys.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miasto Gartz jest położone przy drodze krajowej nr 2 w pobliżu Międzynarodowego Parku Dolina Dolnej Odry, 30 km na południe od Szczecina. 6 km na południe od miasta rzeka Odra dzieli się na dwa ramiona Odrę Wschodnią i Zachodnią. Zachodni nurt płynie wzdłuż wschodniej granicy miasta będąc równocześnie granicą pomiędzy Republiką Federalną Niemiec a Polską. Na drugim brzegu Odry znajduje się teren Elektrowni Dolna Odra w Nowym Czarnowie. W Gartz do Odry uchodzi niewielka rzeka Salveibach.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W skład Gartz (Oder) wchodzą następujące dzielnice: Gartz (Oder), Friedrichsthal, Geesow, Geesow Bahnhof, Hohenreinkendorf, Beatenhof, Freudenfeld, Heinrichshofer Ausbau, Salveymuhle 2, Salveymuhle 3.

Toponimia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa pochodzi od staropołabskiego rzeczownika pospolitego *gardec (*gard ‘gród’ + przyrostek -ec), oznaczającego ‘grodziec, zamek, gród, miasteczko’[2][3]. Tłumaczona na język polski jako Gardziec Odrzański[4] lub Grodzisk[5], także Hradyszcze[6].

Kalendarium[edytuj | edytuj kod]

Brama Szczecińska (Stettiner Tor) w Gartz z XIII w.

Obiekty zabytkowe i historyczne[edytuj | edytuj kod]

  • Kościół św Szczepana zbudowany na przełomie XIII i XIV wieku w stylu gotyckim, murowany. Zniszczony w 1945 r., zachowany chór i transept. Pozostawiony w formie trwałej ruiny.
  • Dawny kościół Ducha Świętego wybudowany w XIII wieku przy szpitalu miejskim, gotycki. Odbudowany po zniszczeniach wojennych pełni dziś rolę galerii i sali koncertowej.
  • Średniowieczne mury miejskie z Bramą Szczecińską (Stettiner Tor), Wieżą Bocianią i Basztą Prochową krytą niebieskim dachem.

Muzeum Miasta Gartz z wystawą o historii miasta od XVIII wieku do dziś.

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Drogi[edytuj | edytuj kod]

Miasto położone przy drodze krajowej nr B2, która jest przedłużeniem polskiej drogi krajowej nr 13.

Kolej[edytuj | edytuj kod]

Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w oddalonym o 7 km Tantow na linii kolejowej BerlinSzczecin. Do 1945 r. czynna była także linia Tantow – Gartz (Oder) ze stacją pośrednią w Geeskow.

Rowerowa[edytuj | edytuj kod]

Przez miasto przebiega międzynarodowy szlak rowerowy Odra – Nysa, łączący Sudety z wybrzeżem Morza Bałtyckiego.

Woda[edytuj | edytuj kod]

Nad Odrą znajduje się molo z przystanią pasażerską, z której odpływają statki wycieczkowe w rejsy spacerowe po Odrze.

Do 21 grudnia 2007 roku funkcjonowało tu rzeczne przejście graniczne Gartz – Widuchowa, które na mocy układu z Schengen zostało zlikwidowane.

Współpraca międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urzędowa forma nazwy jest dwuczłonowa, przy czym drugi wyraz zapisywany jest w nawiasie; potocznie nazwę skraca się do samego Gartz.
  2. Oswald Jannermann, Slawische Orts- und Gewässernamen in Deutschland, Norderstedt 2009, s. 32.
  3. Manfred Niemeyer, Deutsches Ortsnamenbuch, Berlin: Walter de Gruyter GmbH & Co. KG, 2012, s. 198, ISBN 978-3-11-018908-7.
  4. Mapa Polski 1:500 000 Wojskowy Instytut Geograficzny Sztabu Generalnego W.P., Warszawa 1947 [1].
  5. ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt I. Poznań: 1934.
  6. W. Dzwonkowski, 1918. Prahistorja ziem polskich. Słowiańszczyzna pierwotna. Początki polskiej kultury i organizacji. Warszawa; mapa.
  7. Jarosław Kociuba: Pomorze - Praktyczny przewodnik turystyczny po ziemiach Księstwa Pomorskiego. Szczecin: Walkowska Wydawnictwo, 2012. ISBN 978-83-61805-49-6.
  8. Kozłowski K., Podralski J. Gryfici książęta Pomorza Zachodniego, Krajowa Agencja Wydawnicza, Szczecin 1985.
  9. D. D. Bundy, Paul, Jonathan Anton Alexander, [w:] The New International Dictionary of Pentecostal and Charismatic Movements, red. Stanley M. Burgess, wyd. 2, Grand Rapids Mich. 2002, s. 958.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]