Fulvio Collovati – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fulvio Collovati
Data i miejsce urodzenia	9 maja 1957 ; Teor
Wzrost	182 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Fulvio Collovati (ur. 9 maja 1957 w miejscowości Teor) piłkarz włoski grający na pozycji stopera.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Collovati urodził się w miejscowości Teor w Prowincji Udine. Jako junior trafił do piłkarskiej akademii przy klubie A.C. Milan, a w sezonie 1976/1977 zadebiutował w Serie A. W tamtym sezonie zagrał 11 meczów i z Milanem zdobył Puchar Włoch. W kolejnym sezonie grał już regularnie w pierwszej jedenastce Milanu (25 meczów, 1 gol), ale decydujący moment w karierze przypadł na sezon 1978/1979, w którym swoimi 27 meczami ligowymi pomógł Milanowi w zdobyciu "scudetto". Jednak w sezonie 1979/1980 drużyna "rosso-nerich" została zdegradowana do Serie B, a powodem było obstawianie przez graczy zakładów sportowych. W przeciwieństwie do innych zawodników Milanu Collovati zdecydował się pozostać na San Siro i po rozegraniu 36 meczów, w których zdobył 2 bramki, powrócił z mediolańczykami do Serie A. Milan rozegrał jednak bardzo słaby sezon i zajął 14. miejsce w lidze, co wiązało się z kolejną degradacją o klasę niżej. Wtedy to Collovati zdecydował się opuścić Milan i trafił do ich rywala zza miedzy, Interu Mediolan.

W pierwszym sezonie gry w Interze zajął z nimi 3. miejsce w lidze i rozegrał 28 meczów. Jednak przez 3 kolejne sezony nie osiągał z drużyną "nero-azzurich" większych sukcesów. Sezon 1983/1984 to zaledwie 4. miejsce w Serie A, w 1984/1985 z Interem zajął ponownie 3. miejsce, a w sezonie 1985/1986 dopiero 6. Latem 1986 ten czołowy wówczas obrońca ligi zdecydował się jednak odejść z Interu by móc mieszkać bliżej swojego rodzinnego miasta, dlatego też trafił do zespołu Udinese Calcio. W Udinese jednak rozegrał tylko jeden sezon (20 meczów, 2 bramki), nie uchronił jednak Udinese przed spadkiem z ligi (klub ten zajął ostatnie miejsce w lidze). Końcowe lata kariery Fulvio to najpierw dwuletni okres gry w klubie AS Roma (1987-1989), po czym na ostatnie 4 sezony (1989–1993) przeszedł do innego pierwszoligowca, Genoa CFC, z którym jednak zazwyczaj nie walczył o najwyższe cele i zespół z Genui najczęściej kończył rozgrywki w środku tabeli. W sezonie 1992/1993 nie grał już zbyt wiele (raptem 8 meczów w Serie A) i latem 1993 zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1976/77	A.C. Milan	Włochy	Serie A	11	0
1977/78	A.C. Milan	Włochy	Serie A	25	1
1978/79	A.C. Milan	Włochy	Serie A	27	0
1979/80	A.C. Milan	Włochy	Serie A	30	0
1980/81	A.C. Milan	Włochy	Serie B	36	2
1981/82	A.C. Milan	Włochy	Serie A	29	1
1982/83	Inter Mediolan	Włochy	Serie A	28	0
1983/84	Inter Mediolan	Włochy	Serie A	27	1
1984/85	Inter Mediolan	Włochy	Serie A	29	2
1985/86	Inter Mediolan	Włochy	Serie A	25	0
1986/87	Udinese Calcio	Włochy	Serie A	20	2
1987/88	AS Roma	Włochy	Serie A	26	1
1988/89	AS Roma	Włochy	Serie A	19	0
1989/90	Genoa CFC	Włochy	Serie A	29	0
1990/91	Genoa CFC	Włochy	Serie A	17	0
1991/92	Genoa CFC	Włochy	Serie A	18	0
1992/93	Genoa CFC	Włochy	Serie A	8	0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Włoch Collovati zadebiutował 24 lutego 1979 w wygranym 3:0 meczu z Holandią. Natomiast 16 lutego 1980 zdobył swoją pierwszą bramkę w kadrze, w wygranym 2:1 meczu z reprezentacją Rumunii. Pierwszą wielką imprezą, na której z zespołem Włoch zagrał Collovati to Mistrzostwa Europy w 1980 odbywające się w jego ojczyżnie. Tam zagrał we wszystkich 3 meczach grupowych, ale Włosi zajęli dopiero 2. miejsce w grupie B i pozostał im tylko mecz o 3. miejsce. 21 czerwca na stadione Stadio San Paolo w Neapolu Włosi podejmowali reprezentację Czech. Po 120 minutach wynik brzmiał 1:1 i o meczu miały zadecydować rzuty karne. Przez 8 kolejek gracze obu drużyn wykonywali bezbłędnie swoje jedenastki. W 9. kolejce strzelił Słowak Jozef Barmoš, a Fulvio Collovati nie zdołał z 11 metrów pokonać bramkarza Jaroslava Netolički i Włosi ostatecznie nie zdobyli nawet brązowego medalu. W 1982 roku Collovati pojechał z Włochami na Mistrzostwa Świata w Hiszpanii. Tam był podstawowym obrońcą swojej reprezentacji i zagrał we wszystkich 7 meczach swojej drużyny. Zagrał także w tym najważniejszym – 11 lipca w finale na Estadio Santiago Bernabéu z reprezentacją RFN. Włosi zdeklasowali Niemców i po 90. minutach mogli cieszyć się ze zdobycia trzeciego w historii mistrzostwa świata. Collovati pojechał także na kolejne finały MŚ, na Mistrzostwa Świata w Meksyku. Tam był jednak tylko w szerokiej kadrze "Squadra Azzurra" i tylko raz wybiegł na boisku w grupowym meczu z reprezentacją Korei Południowej (3:2). Włosi odpadli już w 1/8 finału przegrywając z późniejszymi brązowymi medalistami, Francją. Mecz Koreą był jego ostatnim w kadrze narodowej, w której łącznie rozegrał 50 meczów i zdobył 3 bramki.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwo Włoch: 1979 z AC Milan
Puchar Włoch: 1977 z AC Milan
Puchar Mitropa: 1982 z AC Milan
Mistrzostwo Świata: 1982
Uczestnik Mistrzostw Świata: 1982, 1986
Uczestnik Mistrzostw Europy: 1980
50 meczów, 3 bramki w reprezentacji Włoch
368 meczów, 8 bramek w Serie A

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Fulvio Collovati w bazie National Football Teams (ang.)

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[a]