Fryderyka Charlotta von Hohenzollern – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fryderyka Charlotta Pruska (ur. 7 maja 1767 w Charlottenburgu, zm. 6 sierpnia 1820 w Weybridge w Anglii), księżniczka pruska, księżna Yorku i Albany.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była jedyną córką Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna, króla Prus, z jego pierwszego małżeństwa z Elżbietą Krystyną Brunszwicką.

29 września 1791 roku, w Charlottenburgu, wyszła za mąż za Fryderyka, księcia Yorku i Albany, drugiego syna Jerzego III Hanowerskiego. Nowa księżna Yorku była entuzjastycznie witana w Londynie, ale jej małżeństwo nie było szczęśliwe i w krótkim czasie orzeczono separację. Nie mieli dzieci.

Fryderyka Charlotta zmarła 6 sierpnia 1820 roku w Oatlands Park, Weybridge, Surrey, Anglia.

Tytulatura[edytuj | edytuj kod]

Jej Wysokość Księżniczka Prus Fryderyka (7 maja 1767 – 29 września 1791)
Jej Królewska Wysokość Księżna Yorku i Albany Fryderyka (29 września 1791 – 6 sierpnia 1820)