Frederick Sturckow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Frederick Wilford Sturckow

Frederick W. Sturckow

Frederick Sturckow (2001)
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1961 La Mesa, Kalifornia
Narodowość	amerykańska
Funkcja	pilot wahadłowca, dowódca
Łączny czas misji kosmicznych	51 dni 9 godzin 35 minut i 53 sekundy
Misje	STS-88, STS-105, STS-117, STS-128
Stopień wojskowy	pułkownik United States Marine Corps
Wyuczony zawód	pilot wojskowy, pilot doświadczalny
Multimedia w Wikimedia Commons

Frederick Wilford „Rick” Sturckow (ur. 11 sierpnia 1961 w La Mesa w stanie Kalifornia) – podpułkownik korpusu piechoty morskiej, amerykański astronauta.

Wykształcenie oraz służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

• 1978 – ukończył szkołę średnią (Grossmont High School) w La Mesa, stan Kalifornia.
• 1984 – zdobył licencjat z budowy maszyn na California Polytechnic State University. W grudniu rozpoczął służbę w korpusie piechoty morskiej.
• 1987 – po zakończeniu przeszkolenia lotniczego (The Basic School) został pilotem wojskowym i otrzymał skierowanie do 125 eskadry lotniczej myśliwców szturmowych (VFA-125) marynarki wojennej. Tam kontynuował szkolenie na F/A-18. Później trafił do 333 eskadry lotniczej myśliwców szturmowych korpusu piechoty morskiej stacjonującej w bazie Beaufort w Południowej Karolinie.
• 1990 – przeszedł przeszkolenie w Szkole Myśliwców Lotnictwa Morskiego „TOPGUN” (Navy Fighter Weapon School - TOPGUN). W sierpniu został skierowany na 8 miesięcy do bazy lotniczej Sheik Isa w Bahrajnie.
• 1991 – wziął udział w operacji Desert Storm (Pustynna Burza) w Iraku. Wykonał tam 41 lotów bojowych.
• 1992–1993 – kontynuował naukę w Szkole Pilotów Doświadczalnych Sił Powietrznych (Air Force Test Pilot School) w bazie Edwards w Kalifornii. Po szkole trafił do Centrum Uzbrojenia Sił Lotniczych Marynarki (Naval Air Warfare Center) w bazie Patuxent River, stan Maryland. Służył tam jako pilot projektu F/A-18E/F. Jako pilot doświadczalny oblatywał różne typy samolotów F/A-18.

W sumie w powietrzu wylatał ponad 6500 godzin na ponad 60 typach samolotów.

Kariera astronauty[edytuj | edytuj kod]

• 1994 – 8 grudnia był w gronie 23 kandydatów, których przyjęto podczas naboru do 15 grupy astronautów NASA.
• 1996 – w maju zakończył dwuletnie szkolenie podstawowe i uzyskał kwalifikacje pilota wahadłowca. Otrzymał również przydział do Biura Astronautów NASA do wydziałów: systemów wahadłowca (Vehicle Systems) i eksploatacji (Operations Branch). Później trafił do wydziału eksploatacji wahadłowców (Shuttle Operations Branch), gdzie został zastępcą szefa. Był też kierownikiem zabezpieczenia lotów w Centrum Kosmiczne Johna F. Kennedy’ego.
• 1998 – w grudniu uczestniczył w blisko 12-dniowej misji wahadłowca Endeavour STS-88.
• 2000 – pod koniec roku został wyznaczony do funkcji pilota misji STS-105.
• 2001 – w sierpniu wziął udział w swoim drugim locie w kosmos podczas ekspedycji STS-105.
• 2002 – 15 sierpnia został mianowany dowódcą wyprawy STS-117. Lot miał się odbyć we wrześniu 2003. Po katastrofie wahadłowca Columbia plan lotów został gruntownie zmieniony i lot ten przeniesiono na 2007. Sturckow został szefem działu (Capcom Branch) w Biurze Astronautów, a także szefem działu stacji kosmicznej (International Space Station Branch) w Biurze Astronautów.
• 2007 – 8 czerwca wystartował na pokładzie wahadłowca Atlantis do misji STS-117. Dowodził 7-osobową załogą promu.
• 2009 – 29 sierpnia po raz czwarty wyruszył w kosmos dowodząc 13-dniową misją promu Discovery.
• 2013 – w marcu opuścił NASA. W maju zatrudnił się w firmie Virgin Galactic.

Loty kosmiczne[edytuj | edytuj kod]

• STS-88 (Endeavour F-13);

Pierwszą misją kosmiczną, w której uczestniczył Sturckow był lot STS-88 wahadłowca Endeavour. Podczas wyprawy pełnił funkcję pilota promu. Razem z nim w kosmos polecieli również: Robert D. Cabana (dowódca) oraz czterej specjaliści misji – Jerry L. Ross (MS-1), Nancy J. Currie (MS -2), James H. Newman (MS-3) i Siergiej K. Krikalow (MS-4). Prom wyruszył na spotkanie z Międzynarodową Stacja Kosmiczną z Przylądka Canaveral 4 grudnia 1998. Była to pierwsza załogowa misja jaka dotarła na pokład ISS. Głównym celem lotu było dostarczenie na orbitę amerykańskiego modułu Unity i połączenie go z wystrzelonym wcześniej modułem Zaria. Po połączeniu obu obiektów, które miało miejsce 7 grudnia, astronauci Ross oraz Newman trzykrotnie 7, 9 i 12 grudnia wychodzili w otwartą przestrzeń, aby połączyć moduły kablami i zainstalować na Unity anteny. Przygotowali również poręcze, które ułatwiały poruszanie się poza stacją. 10 grudnia załoga Endeavour otworzyła właz i przeszła na pokład stacji, aby dokonać jej przeglądu i przygotować dla pierwszej stałej załogi stacji. 13 grudnia prom odłączył się od ISS i po trzech dniach samodzielnego lotu 16 grudnia powrócił na Ziemię lądując na bieżni KSC.

• STS-105 (Discovery F-30);

Frederick Sturckow po raz drugi wystartował w kosmos 10 sierpnia 2001 na pokładzie wahadłowca Discovery. Podczas lotu pełnił funkcję pilota. Razem z nim w locie STS-105 uczestniczyli również: dowódca – Scott J. Horowitz, specjaliści misji: Daniel T. Barry (MS-1), Patrick G. Forrester (MS-2) oraz astronauci stanowiący trzecią załogową ekspedycję Międzynarodowej Stacji Kosmicznej – Frank L. Culbertson, Jr. (MS-3), Władimir N. Dieżurow (MS-4) oraz Michaił W. Tiurin (MS-5). Prom połączył się z Międzynarodową Stacją Kosmiczną 12 sierpnia. Dzień później nowa załoga stacji orbitalnej przejęła obowiązki od swoich poprzedników. Do zespołu orbitalnego przyłączono moduł Leonardo, w którym dostarczono blisko 4 tony żywności i wyposażenia dla stacji. 16 i 18 sierpnia Forrester oraz Daniel Barry wykonali dwa spacery kosmiczne, podczas których zainstalowali nowe elementy struktury P6 oraz dwa moduły naukowe z próbkami materiałów, które zostały wystawione na 1,5 roku na działanie otwartej przestrzeni kosmicznej oraz rozciągnęli przewody elektryczne wzdłuż modułu Destiny. Pod koniec wspólnego lotu moduł Leonardo ponownie został umieszczony w ładowni Discovery. 20 sierpnia prom odłączył się od stacji zabierając na Ziemię członków 2 ekspedycji: Jurija W. Usaczowa, Jamesa S. Vossa i Susan J. Helms. Po dwóch dniach autonomicznego lotu Discovery wylądował 22 sierpnia 2001 na bieżni KSC.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• cztery medale „Za operacje powietrzne” (Air Medal),
• medal „Za misję powietrzną” z bojowym „V” (Single Mission Air Medal with Combat “V”),
• medal marynarki wojennej „Za zasługi” (Navy Commendation Medal),
• medal marynarki i piechoty morskiej „Za osiągnięcia” (Navy and Marine Corps Achievement Medal),
• medal piechoty morskiej „Za zasługi” (Marine Corps Commendation Medal),
• medal ministerstwa obrony „Za wzorową służbę” (Defense Superior Service Medal),
• czterokrotnie medal NASA „Za lot kosmiczny” (NASA Space Flight Medal),
• dwukrotnie Legia Zasługi (Legion of Merit)
• dwukrotnie Zaszczytny Krzyż Lotniczy (Distinguished Flying Cross)
• NASA Exceptional Service Medal,
• trzykrotnie NASA Outstanding Leadership Medal,
• NASA Distinguished Service Medal.

Wykaz lotów[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• alfabetyczna lista astronautów
• grupy i oddziały astronautów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Biografia na stronie NASA (ang.)
• Biogram na stronie Spacefacts (ang.)