Frank de Boer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Frank de Boer
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Franciscus de Boer

Data i miejsce urodzenia

15 maja 1970
Hoorn

Wzrost

179 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1998 Ajax 328 (29)
1998–2003 FC Barcelona 143 (5)
2003–2004 Galatasaray SK 15 (1)
2004 Rangers 15 (2)
2004–2005 Ar-Rajjan 16 (5)
2005–2006 Al-Shamal 1 (0)
W sumie: 518 (42)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990–2004  Holandia 112 (13)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2008–2010 AFC Ajax (juniorzy)
2008–2010 Holandia (asystent)
2010–2016 AFC Ajax
2016 Inter Mediolan
2017 Crystal Palace
2019–2020 Atlanta United
2020–2021 Holandia
2023 Al-Jazira
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
brąz Szwecja 1992 piłka nożna
brąz Belgia/Holandia 2000 piłka nożna
brąz Portugalia 2004 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Franciscus „Frank” de Boer (wym. [ˈfrɑŋk də ˈbur]; ur. 15 maja 1970 w Hoorn) – holenderski trener i piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentant kraju, trener. Brat bliźniak Ronalda.

Wychowanek Ajaxu Amsterdam (pięciokrotny mistrz Holandii, dwukrotny zdobywca Pucharu Holandii, trzykrotny zdobywca Superpucharu Holandii, Ligi Mistrzów, Pucharu UEFA, Superpucharu Europy, Pucharu Interkontynentalnego), hiszpańskiej FC Barcelony (mistrz Hiszpanii). Z reprezentacją Holandii dwukrotnie uczestniczył na mistrzostwach świata (1994, 1998 – 4. miejsce) oraz trzykrotnie dotarł do półfinału mistrzostwach Europy (1992, 2000, 2004).

Jako trener szkolił juniorskie drużyny Ajaxu Amsterdam, a także był asystentem Berta van Marwijka w reprezentacji Holandii podczas mistrzostw świata 2010 w Południowej Afryce, na których Pomarańczowi sięgnęli po wicemistrzostwo świata. Następnie trener Ajaxu Amsterdam (czterokrotny mistrz Holandii, Superpuchar Holandii), włoskiego Interu Mediolan, angielskiego Crystal Palace, amerykańskiej Atlanty United (Campeones Cup, U.S. Open Cup), a ostatnio - od 23 września 2020 do 29 czerwca 2021, był selekcjonerem reprezentacji Holandii[1].

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Ajax Amsterdam[edytuj | edytuj kod]

Frank de Boer jako karawaniarz dla kolegi z Ajaxu Amsterdam – Lloyda Doesburga, który zginął katastrofie lotu Surinam Airways 764 w 1989 roku.

Frank de Boer karierę piłkarską rozpoczął w 1988 roku w Ajaxie Amsterdam jako boczny obrońca, zanim przeszedł na środkową stronę tej formacji, w której przez wiele lat występował w reprezentacji Holandii.

Z Godenzonen pięciokrotnie zdobył mistrzostwo Holandii (1990, 1994, 1995, 1996, 1998), czterokrotnie wicemistrzostwo Holandii (1989, 1991, 1992), 3. miejsce w Eredivisie 1992/1993, dwukrotnie Puchar Holandii (1993, 1998) trzykrotnie Superpuchar Holandii (1993, 1994, 1995), a także międzynarodowe trofea: Puchar UEFA 1991/1992, Ligę Mistrzów 1994/1995, Superpuchar Europy 1995, Puchar Interkontynentalny 1995 oraz dotarł do finału Ligi Mistrzów 1995/1996, w którym jego zespół przegrał w serii rzutów karnych 4:2 z włoskim Juventusem Turyn (1:1 po dogrywce) na Stadio Olimpico w Rzymie, a także w 1996 roku znalazł się w Drużynie Marzeń magazynu ESM.

W trakcie sezonu 1998/1999 wraz z bratem bliźniakiem Ronaldem mimo podpisania sześcioletniego kontraktu z opcją przedłużenia, podjął skuteczne kroki prawne w celu unieważnienia tego kontraktu. Klub zgodził się ustnie, że jeśli nadejdzie lukratywna oferta dla jednego brata, zostanie on zwolniony, pod warunkiem, że drugi zostanie. Jednak działacze klubu najwyraźniej wycofał się z tej umowy po wprowadzeniu klubu na giełdę i obiecał akcjonariuszom że zatrzyma obu braci i zbuduje wokół nich zespół, który ponownie będzie walczył o Ligę Mistrzów[2]. Ostatecznie w trakcie przerwy zimowej obaj bracia przenieśli się hiszpańskiej FC Barcelony.

FC Barcelona[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1999 roku, bracia de Boer przeszli za 22 000 000 funtów brytyjskich do hiszpańskiej FC Barcelony, gdzie wówczas trenerem był były trener braci de Boer w Ajaxie Amsterdam – Louis van Gaal i zdobyli w sezonie 1998/1999 mistrzostwo Hiszpanii[3].

Jednak po zdobyciu tytułu nie byli w stanie powtórzyć sukcesów z okresu pobytu w Ajaxie Amsterdam. Po sezonie 1999/2000 po zdobyciu zaledwie wicemistrzostwa Hiszpanii Van Gaal został zwolniony, a w 2001 roku Frank de Boer doznał hańby po uzyskaniu pozytywnego wyniku testu na zakazaną substancję – nandrolon, w wyniku czego został zawieszony, ale po pozytywnym odwołaniu Frank de Boer wrócił na boisko[4][5][6]. Z Dumy Katalonii odszedł po sezonie 2002/2003.

Późniejsze lata i koniec kariery[edytuj | edytuj kod]

Frank de Boer na początku sezonu 2003/2004 został zawodnikiem tureckiego Galatasarayu Stambuł, jednak w 2004 roku w trakcie przerwy zimowej przeniósł się do szkockiego Glasgow Rangers i tym samym dołączył do występującego od 2001 roku w tym klubie brata bliźniaka Ronalda, z którym w barwach szkockiego klubu wywalczył wicemistrzostwo Szkocji. Po odejściu z klubu[7], bracia przenieśli się do Kataru, gdzie w latach 2004–2005 występowali najpierw w Ar-Rajjan, potem do Al-Shamal, w którym w kwietniu 2006 roku po rozegraniu zaledwie 1 meczu ligowego ogłosił zakończeniu kariery piłkarskiej w wieku 35 lat, natomiast jego brat bliźniak Ronald zakończył w tym klubie karierę piłkarską w marcu 2008 roku w wieku 37 lat.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Frank de Boer w reprezentacji Holandii w latach 1990–2004 rozegrał 112 meczów (w tym 69 jako kapitan)[8], w których strzelił 13 goli. Debiut zaliczył 26 września 1990 roku w przegranym 1:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Włoch rozegranym na Stadio La Favorita w Palermo, w którym w 70. minucie został zastąpiony przez innego debiutanta w tym meczu – Dennisa Bergkampa[9].

Euro 1992[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym wielkim turniejem w karierze Franka de Boera były mistrzostwa Europy 1992 w Szwecji, na których dotarli do półfinału, w którym Pomarańczowi spotkali się z reprezentacją Danii. W tym meczu Frank de Boer po pierwszej połowie został zastąpiony przez Wima Kiefta[10], a Pomarańczowi po dogrywce remisowali 2:2 i tym samym doprowadzili do serii rzutów karnych, w których lepszy okazał się Duński dynamit wygrywając tę rywalizację 4:5 a potem sensacyjnie zdobył mistrzostwo Europy do zwycięstwie w finale 2:0 z reprezentacją Niemiec.

Mundial 1994[edytuj | edytuj kod]

Frank de Boer wystąpił z reprezentacją Holandii na mistrzostwach świata 1994 w Stanach Zjednoczonych, na których Pomarańczowi dotarli do ćwierćfinału, w którym przegrali 2:3 z późniejszym triumfatorem tego turnieju – reprezentacją Brazylii.

Mundial 1998[edytuj | edytuj kod]

Frank de Boer z powodu kontuzji kolana nie wystąpił na mistrzostwach Europy 1996 w Anglii, a po odejściu po tym turnieju dotychczasowego kapitana reprezentacji Holandii – Danny'ego Blinda został jego następcą. Wystąpił na mistrzostwach świata 1998 we Francji, gdzie ponownie był podstawowym zawodnikiem Pomarańczowych, na których turniej zakończyli na 4. miejscu po porażce 1:2 w meczu o 3. miejsce z reprezentacją Chorwacji, a Frank de Boer został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju.

Euro 2000[edytuj | edytuj kod]

Frank de Boer wystąpił również na mistrzostwach Europy 2000 rozegranych w Belgii i Holandii, na których Pomarańczowi dotarli do półfinału, w którym przegrali z reprezentacją Włoch po serii rzutów karnych (0:0, pd. 0:0, k. 3:1), a Frank de Boer został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju.

Późniejsze lata i koniec kariery[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Holandii nie awansowała na mistrzostwa świata 2002 w Korei Południowej i Japonii, co uznano w środowisku piłkarskim za sensację.

Ostatnim wielkim turniejem w karierze Franka de Boera były mistrzostwa Europy 2004 w Portugalii. Frank de Boer wystąpił na tym turnieju tylko w dwóch meczach: w wygranym 0:3 meczu fazy grupowej z reprezentacją Łotwy oraz w ćwierćfinale z reprezentacją Szwecji, w którym Frank de Boer w 36. minucie został zastąpiony przez Wilfreda Boumę, a Pomarańczowi po dogrywce bezbramkowo remisowali i tym samym doprowadzili do serii rzutów karnych, w których okazali się lepsi wygrywając tę rywalizację 5:4[11]. Był to ostatni mecz Franka de Boera w barwach Pomarańczowych, którzy w półfinale przegrali 2:1 z gospodarzami turnieju – reprezentacją Portugalii.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Asystent Berta van Marwijka[edytuj | edytuj kod]

De Boer was assistant manager for the Dutch at the 2010 World Cup

Frank de Boer po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W latach 2008–2010 obowiązki trenera drużyn juniorskich Ajaxu Amsterdam dzielił z obowiązkami asystenta Berta van Marwijka w reprezentacji Holandii, w tym podczas mistrzostw świata 2010 w Południowej Afryce, na których Pomarańczowi sięgnęli po wicemistrzostwo świata.

Ajax Amsterdam[edytuj | edytuj kod]

Frank de Boer w latach 2008–2010 szkolił drużyny juniorów Ajaxu Amsterdam, potem w latach 2010–2016 był trenerem seniorskiej drużyny Godenzonen, z którymi czterokrotnie wywalczył mistrzostwo Holandii (2011, 2012, 2013, 2014), dwukrotnie wicemistrzostwo Holandii (2015, 2016), Superpuchar Holandii 2013, dwukrotnie dotarł do finału Pucharu Holandii (2011, 2014), a także dwukrotnie został wybrany Trenerem Roku w Amsterdamie (De Fanny) (2012, 2014) oraz zdobył Nagrodę Rinusa Michelsa (2013, 2014).

Inter Mediolan i Crystal Palace[edytuj | edytuj kod]

9 sierpnia 2016 roku został trenerem włoskiego Interu Mediolan, jednak 1 listopada 2016 roku – po niecałych trzech miesiącach pracy z powodu słabych wyników Nerazzurrich pod wodzą Franka de Boera, został on zwolniony oraz zastąpiony przez Stefano Pioliego.

26 czerwca 2017 roku został trenerem angielskiego Crystal Palace, gdzie również 11 września 2017 roku – po niecałych trzech miesiącach pracy został zwolniony[12].

Atlanta United[edytuj | edytuj kod]

W 2019 roku po niecałej dwuletniej przerwie został trenerem klubu amerykańskiej ligi MLS – Atlanty United, z którym w tym samym roku zdobył Campeones Cup 2019 oraz U.S. Open Cup 2019.

Reprezentacja Holandii[edytuj | edytuj kod]

23 września 2020 roku Frank de Boer został selekcjonerem reprezentacji Holandii, gdzie zastąpił tymczasowego selekcjonera – Dwighta Lodewegesa, który funkcję objął po Ronaldzie Koemanie, który odszedł do hiszpańskiej FC Barcelony. Debiut w roli selekcjonera Pomarańczowych zaliczył 7 października 2020 roku na Johan Cruyff ArenA w Amsterdamie, gdzie jego podopieczni przegrali 0:1 w meczu towarzyskim z reprezentacją Meksyku. Pierwsze zwycięstwo Pomarańczowi pod wodzą Franka de Boera odnieśli 15 listopada 2020 roku, kiedy to pokonali 3:1 reprezentację Bośni i Hercegowiny na Johan Cruyff ArenA w Amsterdamie w ramach Ligi Narodów 2020/2021 Dywizji A, a ostatecznie w Grupie 1 rozgrywki w tym turnieju Pomarańczowi zakończyli na 2. miejscu i nie awansowali do turnieju finałowego we Włoszech. Po Euro 2020 podał się do dymisji[1].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Klub Sezon Liga Liga Puchar krajowy Puchar międzynarodowy Inne Łącznie
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Holandia Ajax Amsterdam 1988/1989 Eredivisie 27 0 2 0 – 29 0
1989/1990 Eredivisie 25 0 3 0 1 0 – 29 0
1990/1991 Eredivisie 34 1 2 0 – 36 1
1991/1992 Eredivisie 30 1 3 0 12 0 – 45 1
1992/1993 Eredivisie 34 3 5 1 8 1 – 47 3
1993/1994 Eredivisie 34 1 4 2 6 1 1 1 45 5
1994/1995 Eredivisie 34 9 3 0 10 2 1 0 48 11
1995/1996 Eredivisie 32 3 2 0 9 1 1 1 44 5
1996/1997 Eredivisie 32 4 0 0 9 0 1 0 42 4
1997/1998 Eredivisie 31 5 5 2 8 2 – 44 9
1998/1999 Eredivisie 15 3 1 0 6 0 – 22 3
Łącznie 328 30 30 5 69 7 4 2 431 44
Hiszpania FC Barcelona 1998/1999 Primera División 19 2 4 2 – 23 4
1999/2000 Primera División 22 0 7 0 12 2 2 0 43 2
2000/2001 Primera División 34 3 7 1 11 1 – 52 5
2001/2002 Primera División 34 0 0 0 13 0 – 47 0
2002/2003 Primera División 35 0 1 0 14 3 – 50 3
Łącznie 144 5 19 3 50 6 2 0 215 14
Turcja Galatasaray Stambuł 2003/2004 Süper Lig 15 1 0 0 6 0 – 21 1
Łącznie 15 1 0 0 6 0 – 21 1
Szkocja Glasgow Rangers 2003/2004 Scottish Premier League 15 2 2 0 – 17 2
Łącznie 15 2 2 0 0 0 – 17 2
Katar Ar-Rajjan 2004/2005 Q-League 16 5 – 16 5
Łącznie 16 5 – 16 5
Katar Al-Shamal 2005/2006 Q-League 1 0 – 1 0
Łącznie 1 0 – 1 0
Łącznie w karierze 519 43 51 8 125 13 6 2 701 66

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Rok Mecze Bramki
 Holandia
1990 3 0
1991 2 1
1992 7 0
1993 7 0
1994 14 0
1995 6 0
1996 5 1
1997 6 3
1998 15 1
1999 7 0
2000 13 4
2001 6 1
2002 7 1
2003 10 1
2004 4 0
Łącznie 112 13

[13]

Gole w reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

[14]

Trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Klub Od Do Wyniki
M Z R P % Zwyc.
Holandia Ajax Amsterdam 06.12.2010 11.05.2016 263 158 58 47 60.1
Włochy Inter Mediolan 09.08.2016 01.11.2016 14 5 2 7 35.7
Anglia Crystal Palace 26.06.2017 11.09.2017 5 1 0 4 20.0
Stany Zjednoczone Atlanta United 23.12.2018 24.07.2020 55 31 5 19 56.4
 Holandia 23.09.2020 29.06.2021 13 8 3 2 61,5
Ogólnie 350 203 68 79 58,0

[15]

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicze[edytuj | edytuj kod]

Ajax Amsterdam

FC Barcelona

Glasgow Rangers

Reprezentacja Holandii

Trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Ajax Amsterdam

Atlanta United

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Frank de Boer urodził się jako syn Keesa i Git. Oprócz starszego o 10 minut brata bliźniaka Ronalda ma siostrę Anję[20]. Od 1999 roku jest żonaty z Helen (ur. 1974), z którą ma trzy córki: Romy (ur. 1994), Jacky (ur. 1997), które próbują swoich sił jako modelki oraz Beau (ur. 1999), która jest piłkarką ręczna, reprezentantką Holandii U-18[21][22][23]. Jest także wujkiem dwóch innych piłkarzy: bliźniaków Ruuda i Jaapa Jongów[24].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Frank de Boer podał się do dymisji. Holendrzy bez trenera po Euro - Sport, sport.radiozet.pl, 1624 [dostęp 2021-07-01] (pol.).
  2. ↑ The De Boers tackle contract law [data dostępu: 1998-07-29] (ang.)
  3. ↑ Ultiem akkoord Ajax en Barcelona [data dostępu: 1999-04-30] (niderl.)
  4. ↑ De Boer takes on Uefa [data dostępu: 2001-04-28] (ang.)
  5. ↑ Doping. Frank de Boer walczy o uniewinnienie [data dostępu: 2001-06-14]
  6. ↑ Frank de Boer na dopingu? [data dopingu: 2001-05-08]
  7. ↑ De Boer to leave Rangers [data dostępu: 2004-05-11] (ang.)
  8. ↑ Frank de Boer – Eu-Football.info (ang.)
  9. ↑ Italy vs Netherlands, 26 September 1990 (ang.)
  10. ↑ Denmark vs Netherlands, 22 June 1992, Euro 1992 (ang.)
  11. ↑ Netherlands vs Sweden, 26 June 2004, Euro 2004 (ang.)
  12. ↑ Frank de Boer zwolniony z Crystal Palace [data dostępu: 2017-09-11]
  13. ↑ Frank de Boer - RSSSF.com (ang.)
  14. ↑ Frank de Boer - Voetbalstats.nl (niderl.)
  15. ↑ Frank de Boer - Soccerbase.com (ang.)
  16. ↑ ESM XI (ang.)
  17. ↑ Sportgala van Amsterdam. ajaxshowtime.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)]. [data dostępu: 2014-12-16] (niderl.)
  18. ↑ 'Oerdegelijke' Frank de Boer wint JFK award [data dostępu: 2013-11-01] (niderl.)
  19. ↑ Legends – GoldenFoot (niderl.)
  20. ↑ De Boer familie (niderl.)
  21. ↑ Córki Franka de Boera podbijają Mediolan! [data dostępu: 2016-08-08]
  22. ↑ Słynny Frank de Boer ma piękną córkę. To piłkarka ręczna [data dostępu: 2018-08-08]
  23. ↑ Nu in Libelle: Frank de Boer: "Helen is mijn eerste en enige liefde" (niderl.)
  24. ↑ Frank de Boer, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-27].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Składy reprezentacji Holandii
Skład reprezentacji Holandii na Euro 1992

Holandia

Skład reprezentacji Holandii na Mundialu 1994

Holandia

Skład reprezentacji Holandii – Mundial 1998

Holandia

Skład reprezentacji Holandii na Euro 2000

Holandia

Skład reprezentacji Holandii na Euro 2004

Holandia

Skład reprezentacji Holandii na Euro 2020

Holandia

Kariera trenerska
Trenerzy AFC Ajax
  1. ↑ a b c d e tymczasowo
Trenerzy Interu Mediolan
  1. ↑ a b tymczasowo
Trenerzy Crystal Palace F.C.
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n tymczasowo
Trenerzy Atlanta United FC
  1. ↑ a b tymczasowo
Selekcjonerzy reprezentacji Holandii
  1. ↑ a b trener tymczasowy
Osiągnięcia i nagrody
Jedenastka gwiazd Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1998
Bramkarze
Obrońcy
Pomocnicy
Napastnicy
Jedenastka gwiazd Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2000
Bramkarze
Obrońcy
Pomocnicy
Napastnicy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frank_de_Boer&oldid=73534811”