Frank Luck – Wikipedia, wolna encyklopedia

Frank Luck

Frank Luck (2005)
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1967 Schmalkalden
Klub	WSV Oberhof
Wzrost	179 cm
Debiut w PŚ	18.01 1987, Anterselva (3. miejsce - sztafeta)
Pierwsze punkty w PŚ	24.01 1987, Ruhpolding (5. miejsce - sprint)
Pierwsze podium w PŚ	17.12 1988, Les Saisies (1. miejsce - sprint)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD Mistrzostwa świata złoto Feistritz 1989 sprint złoto Feistritz 1989 sztafeta złoto Oslo 1990 b.drużynowy brąz Kontiolahti 1990 sztafeta Mistrzostwa świata juniorów złoto Falun 1986 sztafeta srebro Falun 1986 b.indywidualny srebro Lahti 1987 b.indywidualny srebro Lahti 1987 sprint srebro Lahti 1987 sztafeta Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie złoto Lillehammer 1994 sztafeta złoto Nagano 1998 sztafeta srebro Lillehammer 1994 b.indywidualny srebro Salt Lake City 2002 b.indywidualny srebro Salt Lake City 2002 sztafeta Mistrzostwa świata złoto Lahti 1991 sztafeta złoto Borowec 1993 b.drużynowy złoto Anterselva 1995 sztafeta złoto Osrblie 1997 sztafeta złoto Kontiolahti 1999 sprint złoto Oslo 2000 b.pościgowy złoto Chanty-Mansyjsk 2003 sztafeta złoto Oberhof 2004 sztafeta srebro Lahti 1991 sprint srebro Ruhpolding 1996 sztafeta srebro Osrblie 1997 b.drużynowy srebro Hochfilzen 1998 b.drużynowy srebro Kontiolahti 1999 b.pościgowy brąz Borowec 1993 sztafeta brąz Oslo 2000 b.indywidualny brąz Oslo 2000 sztafeta Puchar Świata 3. miejsce 1993/1994 3. miejsce 1998/1999 Puchar Świata (Bieg indywidualny) Mała kryształowa kula 1999/2000 Mała kryształowa kula 2001/2002 Puchar Świata (Sprint) 2. miejsce 1998/1999
Strona internetowa

Frank Luck (ur. 5 grudnia 1967 w Schmalkalden) – niemiecki biathlonista reprezentujący też NRD, pięciokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Na początku trenował biegi narciarskie, jednak w 1980 roku zaczął uprawiać biathlon. Pierwsze sukcesy osiągnął w 1986 roku, zdobywając złoty medal w sztafecie i srebrny w biegu indywidualnym podczas mistrzostw świata juniorów w Falun. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Lahti zajął drugie miejsce w obu tych konkurencjach i sprincie.

W Pucharze Świata zadebiutował 18 stycznia 1987 roku w Anterselvie, zajmując trzecie miejsce w sztafecie. Pierwsze punkty wywalczył 24 stycznia 1987 roku w Ruhpolding, kończąc sprint na piątej pozycji. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 17 grudnia 1988 roku w Les Saisies, wygrywając sprint. W zawodach tych wyprzedził Norwega Eirika Kvalfossa i swego rodaka Birka Andersa. W kolejnych startach jeszcze 38 razy plasował się w pierwszej trójce, odnosząc przy tym 12 zwycięstw: 17 grudnia 1988 roku w Les Saisies, 11 lutego 1989 roku w Feistritz, 2 lutego 1991 roku Oberhofie, 6 marca 1993 roku w Lillehammer, 22 stycznia 1994 roku w Anterselvie, 6 grudnia 1997 roku w Lillehammer, 5 marca 1998 roku w Pokljuce, 12 lutego 1999 roku w Kontiolahti i 21 marca 2002 roku w Oslo był najlepszy w sprincie, 14 marca 1999 roku w Oslo i 20 lutego 2000 w tym samym mieście wygrywał w biegach pościgowych, a 19 grudnia 2001 roku w Osrblie triumfował w biegu indywidualnym. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 1993/1994 i 1998/1999, kiedy zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Najpierw wyprzedzili go Francuz Patrice Bailly-Salins i Sven Fischer, a następnie Fischer i Norweg Ole Einar Bjørndalen. Ponadto w sezonach 1999/2000 i 2001/2002 zdobywał Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji biegu indywidualnego, a w sezonie 1998/1999 był drugi w klasyfikacji sprintu.

Pierwszą seniorską imprezą w jego karierze były igrzyska olimpijskie w Calgary w 1988 roku. Wystartował tam tylko w sprincie, kończąc rywalizację na szóstym miejscu. Już rok później, podczas mistrzostw świata w Feistritz w tej samej konkurencji zdobył złoty medal. Wyprzedził tam Eirika Kvalfossa i Jurija Kaszkarowa z ZSRR. Na tej samej imprezie reprezentacja NRD w składzie: André Sehmisch, Frank-Peter Roetsch, Birk Anders i Frank Luck zwyciężyła w sztafecie. W barwach NRD zdobył też złoto w biegu drużynowym i brąz w sztafecie na mistrzostwach świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti w 1990 roku.

Po zjednoczeniu Niemiec pierwsze medale zdobył już na mistrzostwach świata w Lahti w 1991 roku. Był tam drugi w sprincie, rozdzielając rodaka Marka Kirchnera i Eirika Kvalfossa. Parę dni później razem z Ricco Großem, Markiem Kirchnerem i Fritzem Fischerem zwyciężył w sztafecie. Z powodu choroby nie znalazł się w kadrze Niemiec na igrzyska olimpijskie w Albertville w 1992 roku.

Indywidualnie nie zdobył medalu podczas mistrzostw świata w Borowcu, za to zwyciężył w biegu drużynowym, a w sztafecie był trzeci. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Lillehammer także zdobył dwa medale. W biegu indywidualnym zajął drugie miejsce, plasując się między Rosjaninem Siergiejem Tarasowem a Svenem Fischerem. Ponadto wspólnie z Großem, Fischerem i Kirchnerem zdobył złoty medal w sztafecie. Z kolejnych czterech imprez ponownie wrócił bez indywidualnego medalu, za każdym razem zdobywając medale drużynowo. Na MŚ w Anterselvie (1995) zwyciężył w sztafecie, na MŚ w Ruhpolding (1996) był drugi w tej konkurencji, na MŚ w Osrblie (1997) wygrał sztafetę i był drugi w biegu drużynowym, a na igrzyskach olimpijskich w Nagano (1998) Niemcy w składzie: Ricco Groß, Peter Sendel, Sven Fischer i Frank Luck zdobyli kolejne złoto w sztafecie. W tym czasie indywidualnie był między innymi siódmy w sprincie podczas MŚ 1997 i ZIO 1998. Ponadto w 1998 roku zdobył też srebrny medal w biegu drużynowym na mistrzostwach świata w Hochfilzen/Pokljuce.

Kolejny medal indywidualny wywalczył dopiero na mistrzostwach świata w Kontiolahti/Oslo w 1999 roku. Zwyciężył tam w sprincie, wyprzedzając Włocha Patricka Favre i Norwega Frode Andresena. W biegu pościgowym nie utrzymał pierwszej pozycji i rywalizację ukończył na drugiej pozycji, za Ricco Großem. W sztafecie Niemcy tym razem zajęli czwarte miejsce. Następne trzy medale zdobył podczas mistrzostw świata w Oslo/Lahti w 2000 roku. Starty rozpoczął od czwartego miejsca w sprincie, w którym walkę o podium przegrał z Włochem René Cattarinussim. W biegu pościgowym zwyciężył, mimo dwóch pomyłek na strzelnicy, wyprzedzając o 3,3 sekundy Pawła Rostowcewa z Rosji i o 15,1 sekundy Francuza Raphaëla Poirée. Następnie zajął trzecie miejsce w biegu indywidualnym, ulegając jedynie Austriakom: Wolfgangowi Rottmannowi i Ludwigowi Gredlerowi. Trzeci był tam również w sztafecie.

Mistrzostwa świata w Pokljuce w 2001 roku były pierwszą od 13 lat imprezą, na której nie stanął na podium w żadnej z konkurencji. Jednak na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City zdobył dwa medale. W biegu indywidualnym po raz drugi w karierze zdobył srebrny medal, tym razem plasując się między Ole Einarem Bjørndalenem i Rosjaninem Wiktorem Majgurowem. Następnie razem z Großem, Sendelem i Fischerem zajął też drugie miejsce w sztafecie. Poza tym zdobył jeszcze złote medale w sztafecie podczas mistrzostw świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku i rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Oberhofie, gdzie był to jego jedyny start.

Luck trzykrotnie wygrywał Holmenkollen ski festival, dwa razy w biegu na dochodzenie (1999 i 2002) oraz w sprincie (2002).

W 2009 roku podczas udzielania wywiadu w telewizji Luck przyznał, że nieświadomie przyjmował doping (Oral Turinabol).

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	17 grudnia	1988	Les Saisies	Sprint na 10 km	1.	1+0	30:06,5	–	–
2.	11 lutego	1989	Feistritz	Sprint na 10 km	1.	0+0	28:08,7	–	–
3.	25 stycznia	1990	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1	58:19,7	+2:19,1	Siergiej Czepikow
4.	3 lutego	1990	Walchsee	Sprint na 10 km	2.	1+0	26:59,1	+0,05	Jurij Kaszkarow
5.	15 grudnia	1990	Les Saisies	Sprint na 10 km	2.	1+0	29:40,9	+1,4	Siergiej Czepikow
6.	31 stycznia	1991	Oberhof	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+2	56:39,2	+48,3	Mark Kirchner
7.	2 lutego	1991	Oberhof	Sprint na 10 km	1.	0+1	25:22,3	–	–
8.	19 lutego	1991	Lahti	Sprint na 10 km	2.	1+0	30:48,1	+24,7	Mark Kirchner
9.	6 marca	1993	Lillehammer	Sprint na 10 km	1.	0+0	29:51,0	–	–
10.	20 stycznia	1994	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+0+2	55:32,0	+1:11,9	Sven Fischer
11.	22 stycznia	1994	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+0	26:47,0	–	–
12.	20 lutego	1994	Lillehammer	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+2+1+0	57:25,3	+3,4	Siergiej Tarasow
13.	10 marca	1994	Hinton	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+1+0	56:07,6	+59,2	Wilfried Pallhuber
14.	12 marca	1994	Hinton	Sprint na 10 km	3.	0+1	24:29,8	+29,1	Sven Fischer
15.	16 grudnia	1994	Bad Gastein	Sprint na 10 km	3.	0+0	29:41,5	+16,8	Sylfest Glimsdal
16.	6 grudnia	1997	Lillehammer	Sprint na 10 km	1.	0+0	25:22,1	–	–
17.	5 marca	1998	Pokljuka	Sprint na 10 km	1.	0+0	26:47,5	–	–
18.	9 stycznia	1999	Oberhof	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+1+0	34:21,0	+1:04,2	Ole Einar Bjørndalen
19.	13 stycznia	1999	Ruhpolding	Bieg masowy na 15 km	2.	0+1+0+0	41:08,1	+12,1	Raphaël Poirée
20.	22 stycznia	1999	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	1+0	26:40,4	+52,1	René Cattarinussi
21.	12 lutego	1999	Kontiolahti	Sprint na 10 km	1.	0+0	28:05,6	–	–
22.	13 lutego	1999	Kontiolahti	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+1+2	35:37,8	+27,2	Ricco Groß
23.	14 marca	1999	Oslo	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	0+0+1+0	36:19,4	–	–
24.	2 grudnia	1999	Hochfilzen	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+0+0+0	50:35,9	+1:21,5	Ole Einar Bjørndalen
25.	4 grudnia	1999	Hochfilzen	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+2	31:54,5	+50,4	Ole Einar Bjørndalen
26.	15 grudnia	1999	Pokljuka	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+0+0	51:49,4	+54,6	Raphaël Poirée
27.	17 grudnia	1999	Pokljuka	Sprint na 10 km	3.	0+0	26:41,6	+29,3	Frode Andresen
28.	6 stycznia	2000	Oberhof	Sprint na 10 km	2.	0+0	25:49,9	+7,9	Ole Einar Bjørndalen
29.	20 lutego	2000	Oslo	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	1+0+0+1	33:21,9	–	–
30.	23 lutego	2000	Oslo	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+0+1	53:36,2	+1:21,9	Wolfgang Rottmann
31.	14 stycznia	2001	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+0	34:21,2	+22,8	Raphaël Poirée
32.	2 marca	2001	Soldier Hollow	Sprint na 10 km	3.	0+0	22:40,8	+32,7	Ole Einar Bjørndalen
33.	6 grudnia	2001	Hochfilzen	Sprint na 10 km	3.	0+0	27:23,1	+1:10,5	Ole Einar Bjørndalen
34.	9 grudnia	2001	Hochfilzen	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+1+0	34:27,5	+22,3	Ole Einar Bjørndalen
35.	19 grudnia	2001	Osrblie	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+1+0+0	54:08,2	–	–
36.	20 stycznia	2002	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+0	37:21,2	+7,6	Sven Fischer
37.	11 lutego	2002	Salt Lake City	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	51:03,3	+36,1	Ole Einar Bjørndalen
38.	21 marca	2002	Oslo	Sprint na 10 km	1.	0+0	26:23,8	–	–
39.	19 stycznia	2003	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+0	36:46,3	+1:31,7	Ole Einar Bjørndalen

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Frank Luck. skisport365.com. [dostęp 2019-11-30]. (ang.).
• Profil na stronie IBU. data.biathlonworld.com. [dostęp 2019-11-30]. (ang.).
• Frank Luck Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)]. (ang.).