Franciszek Ksawery Sapieha – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Ksawery Sapieha
Ilustracja
Portret z 1788
Herb
Lis
Rodzina

Sapiehowie herbu Lis

Data i miejsce urodzenia

1741
Kodeń

Data i miejsce śmierci

10 lutego 1808
Cienkowice

Ojciec

Ignacy Sapieha

Matka

Anna Krasicka

Żona

Teresa Suffczyńska

Dzieci

Mikołaj Sapieha
Paweł Sapieha
Tekla Anna
Anna Agnieszka

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order św. Huberta (Bawaria)

Franciszek Ksawery Sapieha herbu Lis (ur. 1741, zm. 10 lutego 1808 w Cienkowicach[1]) – ostatni wojewoda smoleński, konsyliarz z Senatu w konfederacji targowickiej[2], wyznaczony przez konfederację targowicką do sądów ulitimae instantiae Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1793 roku[3]i do zasiadania w Departamencie Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej w 1792 roku[4], komandor maltański (w zakonie od 1798 roku)[5].

Był synem Ignacego i Anny z Krasickich, bratem Józefa i Kajetana Michała. Ojciec Mikołaja i Pawła.

W latach 50. kształcił się w Warszawie, po czym rozpoczął karierę wojskową. W 1763 został porucznikiem w chorągwi petyhorskiej, a od 1768 jej pułkownikiem.

Dzięki protekcji bratanka Kazimierza Nestora Sapiehy otrzymał w 1791 tytuł wojewody smoleńskiego i Order Świętego Stanisława. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[6]. Był zaliczany do osób przeciwnych Konstytucji 3 maja.

W 1773 roku odznaczony został Orderem Świętego Huberta[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Daty na stronie Sejmu Wielkiego.
  2. Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 64, s. 586.
  3. Gazeta Warszawska. 1793, nr 1, [b.n.s.]
  4. Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 63, s. 579.
  5. Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 231.
  6. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792...., Warszawa 1791, s. 309.
  7. Stanisław Łoza, Order domowy rycerski pw. świętego Huberta, w: Broń i Barwa, 1935, r. II, nr 3, s. 63.