Franciszek Kareu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Kareu

Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1731 Orsza
Data i miejsce śmierci	11 sierpnia 1802 Połock
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	jezuici
Prezbiterat	1762

Franciszek Kareu (ur. 10 grudnia 1731 w Orszy, zm. 11 sierpnia 1802 w Połocku) – polski duchowny katolicki pochodzenia walijskiego (prezbiter), jezuita, misjonarz. Był Tymczasowym Wikarym Generalnym w Rosji od 1799 do 1801. Po tajnej aprobacie Piusa VII istnienia Towarzystwa Jezusowego w Rosji został mianowany jako Przełożony Generalny Towarzystwa Jezusowego (1801–1802)^[1][2]. Jego następcą był Gabriel Gruber TJ^[3].

Urodził się w rodzinie pochodzenia walijskiego (Carew), osiadłej na Litwie. Zdobył wykształcenie w Orszy, nim wstąpił do zakonu. Po dwóch latach nowicjatu w Wilnie (1754–56), wykładał w kolegium jezuitów w Krożach (1756–58) potem studiował teologię w Pińsku (1759–63) gdzie otrzymał święcenia kapłańskie w 1762 r. Działał w Połocku aż do śmierci w 1802.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Paul Pierling, Gabriel Gruber et les jésuites réfugiés en Russie, Meudon, 1999.
• M.J. Rouet de Journel, La Compagnie de Jésus en Russie: un collège de Jésuites à Saint Pétersbourg (1800-16), Paris, 1922.
• S. Zalenski, Les Jésuites de la Russie Blanche, (2 vol.), Paris, 1886.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Catholic Encyclopedia: The Jesuits After the Restoration (1814-1912) O Jezuitach w Encyklopedii Katolickiej (po angielsku)