Francesco Antonio Finy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1669 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 5 kwietnia 1743 |
Biskup Avellino | |
Okres sprawowania | 1722–1726 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat | 31 maja 1692 |
Sakra biskupia | 15 listopada 1722 |
Kreacja kardynalska | 9 czerwca 1726 |
Kościół tytularny | S. Maria in Via |
Francesco Antonio Finy (ur. 6 maja 1669 w Minervino Murge, zm. 5 kwietnia 1743 w Neapolu) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 6 maja 1669 roku w Minervino Murge, jako syn Angela Finy’ego i Cinzii Troisi[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 31 maja 1692 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 6 lipca 1722 roku został wybrany biskupem Avellino, a 15 listopada przyjął sakrę[2]. Dwa lata później został tytularnym arcybiskupem Damaszku, a w 1726 roku zrezygnował z zarządzania diecezją Avellino. 9 czerwca 1726 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. W 1727 roku został asystentem Tronu Papieskiego[1]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona 26 stycznia 1728 roku i nadano mu kościół tytularny Santa Maria in Via[2]. Zmarł 5 kwietnia 1743 roku w Neapolu[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Francesco Antonio Finy. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-05-01]. (ang.).
- ↑ a b c d Francesco Antonio Finy. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-05-01]. (ang.).