Fiorenzo Angelini – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fiorenzo Angelini
Kardynał prezbiter
Herb duchownego Evangelizo pacem evangelizo bonum
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1916
Rzym

Data i miejsce śmierci

22 listopada 2014
Rzym

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia
Okres sprawowania

1985–1996

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 lutego 1940

Nominacja biskupia

27 czerwca 1956

Sakra biskupia

29 lipca 1956

Kreacja kardynalska

28 czerwca 1991
Jan Paweł II

Kościół tytularny

S. Spirito in Sassia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 lipca 1956

Konsekrator

Giuseppe Pizzardo

Współkonsekratorzy

Luigi Traglia
Ismaele Mario Castellano

Fiorenzo Angelini (ur. 1 sierpnia 1916 w Rzymie, zm. 22 listopada 2014 tamże) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Studiował na kilku uczelniach rzymskich, w Papieskim Niższym Seminarium Duchownym, na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim i Papieskim Wydziale Teologicznym Marianum; przyjął święcenia kapłańskie 3 lutego 1940. Do 1956 pracował jako duszpasterz w Rzymie, w latach 1945-1959 pełnił funkcję narodowego asystenta kościelnego Akcji Katolickiej Mężczyzn, a 1947-1954 Mistrza Ceremonii Papieskich.

27 czerwca 1956 został mianowany biskupem tytularnym Messene i komendatariuszem Santo Spirito; odebrał sakrę biskupią 29 lipca 1956 z rąk kardynała Giuseppe Pizzardo, sekretarza Świętego Oficjum. W 1959 był jednym z założycieli i narodowym asystentem kościelnym Stowarzyszenia Włoskich Lekarzy Katolickich. Brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II. W latach 1967-1985 pełnił funkcję delegata wikariusza Rzymu ds. szpitali, a od stycznia 1977 był jednym z biskupów pomocniczych Rzymu. 16 lutego 1985 został promowany na arcybiskupa tytularnego oraz mianowany proprezydentem Papieskiej Komisji ds. Opieki Duszpasterskiej Służby Zdrowia. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.

Od 1 marca 1989 był pełnoprawnym prezydentem Papieskiej Komisji, a w czerwcu 1991 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, z nadaniem diakonii S. Spirito in Sassia. Wielokrotnie reprezentował papieża w charakterze specjalnego wysłannika na uroczystościach religijnych i okolicznościowych, m.in. na Światowych Dniach Chorego (1996 w mieście Meksyk, 1997 w Fátimie, 1999 w Harissie, Liban). Był także w Łodzi na uroczystościach w Wojskowej Akademii Medycznej w czerwcu 1992. W październiku 1996 kardynał Angelini został zwolniony z obowiązków prezydenta Papieskiej Komisji ds. Opieki Duszpasterskiej Pracowników Służby Zdrowia ze względu na podeszły wiek; kilka miesięcy wcześniej ukończył 80 lat i utracił tym samym prawo udziału w konklawe.

W lutym 2002 został promowany do rangi kardynała prezbitera, zachował diakonię S. Spirito in Sassio w charakterze tytułu prezbiterskiego na zasadzie pro hac vice.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]