Fiodor Triepow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fiodor Trepow
Ilustracja
generał kawalerii generał kawalerii
Data urodzenia

16 maja 1812

Data śmierci

23 listopada 1889

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

powstanie listopadowe
powstanie styczniowe

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) II Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Kawaler Orderu Leopolda (Austria) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Kawaler Orderu Karola III (Hiszpania) Kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) Kawaler 1. Stopnia Orderu Danebroga (Dania)

Fiodor Fiodorowicz Trepow (ros. Фёдор Фёдорович Трепов [f'odar f'odarawicz' trjepaf]; ur. 16 maja 1812, zm. 23 listopada 1889) – rosyjski generał kawalerii od 1878, generał-adiutant od 1867, oberpolicmajster Sankt Petersburga od 1866, generał-policmajster Królestwa Polskiego w latach 1863–1866, ober-policmajster warszawski w latach 1860–1861, członek Rady Stanu Królestwa Kongresowego[1].

Brał udział w tłumieniu powstania listopadowego i styczniowego. W 1877 postrzelony przez Wierę Zasulicz.

Bohater wiersza z okresu, gdy był ober-policmajstrem w Warszawie[2]:

 
Na Starym Mieście – przy wodotrysku
Pułkownik Trepow dostał po pysku.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się z Wierą Wasiljewną z domu Łukaszewicz. Mieli 5 córek: Anastasiję (1849–1940), Jewgieniję (ur. 1850), Juliję (1851–1923), Sofiję (1853–1927), Jelisawietę (1858–1920), oraz 4 synów: generała dywizji Fiodora Fiodorowicza (1854–1938), oberpolicmajstra moskiewskiego Dmitrija (1855–1906), premiera rządu rosyjskiego Aleksandra (1862–1928), gubernatora Taurydy Władimira (1863–1918),

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prace literackie Józefa Korytkowskiego rzeczywistego radcy stanu, poprzedzone wizerunkiem i życiorysem jego i uzupełnione objaśnieniami przez autora "Wrażeń ciechocińskich", Warszawa 1885, s. 335.
  2. Franciszek Galiński: Gawędy o Warszawie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“, 1939, s. 34.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]