Fiodor Pietrow (konstruktor) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fiodor Pietrow
Фёдор Фёдорович Петров
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1902
Doktorowo

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1978
Moskwa

Zawód, zajęcie

inżynier, konstruktor broni artyleryjskiej

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za zasługi bojowe”

Fiodor Fiodorowicz Pietrow (ros. Фёдор Фёдорович Петров, ur. 3 marca?/16 marca 1902 w Doktorowie, zm. 19 sierpnia 1978 w Moskwie) – sowiecki konstruktor broni artyleryjskiej[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Fiodor F. Pietrow urodził się we wsi Doktorowo w obwodzie tulskim[2]. Od 1919 pracował jako robotnik na kolei, w 1920 wrócił do rodzinnej wsi , gdzie był sekretarzem sielsowietu. W maju 1924 został powołany do służby wojskowej, służył w 1 pułku łączności Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, w 1927 ukończył wieczorowo rabfak (fakultet robotniczy)[3]. W 1927 roku rozpoczął studia na wydziale mechanicznym MWTU im. N. E. Baumana, a od roku 1930 kontynuował studia specjalistyczne na nowo otwartym wydziale wojskowo - mechanicznym Leningradzkiego Instytutu Politechnicznego w zakresie konstrukcji uzbrojenia[1].

W roku 1931 po ukończeniu studiów i otrzymaniu dyplomu inżyniera - mechanika w specjalności działa-łoża, rozpoczął praktykę na Uralu w jednym z tamtejszych zakładów artyleryjskich. Zaczął pracować jako kierownik biura technicznego wydziału, a w 1932 roku został kierownikiem odcinka montażu dział artyleryjskich[1]. Na wiosnę 1934 roku przeszedł do biura konstrukcyjnego którego kierownikiem był N. G. Komarow i otrzymał stanowisko starszego konstruktora. Zajmował się tam unifikacją części do sprzętu artyleryjskiego. W roku 1936 podjął pracę nad konstrukcją nowej 152 mm haubicoarmaty wz. 1937 (MŁ-20) i 122 mm haubicy wz. 1938 (M-30)[1].

Stanowisko kierownika doświadczalnego biura konstrukcyjnego objął w roku 1938, a następnie został głównym konstruktorem zakładu. W przeddzień napaści Niemiec na ZSRR opracował 107 mm armatę M-60[1].

Do najbardziej znanych rozwiązań opracowanych w latach wojny w dziedzinie broni artyleryjskiej przez zespół którym kierował Pietrow należały[1]:

  • 152 mm haubica wz. 1943 (D-1)
  • 85 mm armata wz. 1943 (D-5S) średniego działa samobieżnego SU-85
  • 100 mm armata wz. 1944 (D-10S) średniego działa samobieżnego SU-100
  • 152 mm armatohaubica wz. 1937/43 MŁ-2S ciężkiego działa samobieżnego SU-152
  • 122 mm armata wz. 1931/1937 ciężkiego działa samobieżnego ISU-122
  • 122 mm armata wz. 1944 (D-25S) ciężkiego działa samobieżnego ISU-122S
  • 122 mm armata wz. 1943 D-25T ciężkiego czołgu IS-2 i IS-3

W 1944 wstąpił do Armii Czerwonej i w tym samym roku został uhonorowany tytułem Bohatera Pracy Socjalistycznej, a po trzech latach uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1946 został członkiem rzeczywistym Akademii Nauk Artyleryjskich ZSRR. Po wojnie do 1974 roku pozostawał naczelnikiem Specjalnego Biura Konstrukcyjnego (OKB) nr 9[2]. Pod jego kierownictwem w okresie powojennym powstało szereg dział, w tym D-44, D-48, D-74, D-20 i D-30 oraz 2A31 działa samobieżnego 2S1 Goździk i 2A33 działa samobieżnego 2S3 Akacja, oraz działa radzieckich czołgów[2]. Od 1942 należał do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 2 i 4 kadencji. 3 marca 1966 mianowany został generałem lejtnantem[1]. Od 1974 roku pracował w Ministerstwie Przemysłu Obronnego w Moskwie[2]. W 1975 przeszedł na emeryturę[1]. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym[4].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 173.
  2. a b c d Nasiedkin 2002 ↓, s. 8.
  3. Герой Социалистического Труда Петров Фёдор Фёдорович :: Герои страны [online], ru/hero/hero.asp?Hero_id=9097 [dostęp 2021-08-23].
  4. Фёдор Фёдорович Петров
  5. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Социалистического Труда главному конструктору завода № 9 НКВ Петрову Фёдору Фёдоровичу» от 5 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 13 января (№ 2 (262)). — С. 1

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 173. ISBN 83-86028-01-7.
  • W. Nasiedkin. Fiodor Fiodorowicz Pietrow 1902-1978. „Tiechnika i Woorużenije”. Nr 3/2002, s. 8, marzec 2002. (ros.).