Feliks Iwański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Feliks Iwański

Data urodzenia	20 listopada 1905
Data i miejsce śmierci	10 czerwca 1946 Szczecin
Obywatelstwo	Polska
Kategoria wagowa	piórkowa
Dorobek medalowy
złoto 1925 MP w kategorii piórkowej złoto 1926 MP w kategorii piórkowej złoto 1927 MP w kategorii piórkowej

Feliks Iwański (ur. 20 listopada 1905, zm. 10 czerwca 1946 w Szczecinie) – polski bokser.

Naukę boksu rozpoczął w klubie Heros Berlin, gdzie stoczył swe pierwsze walki. W 1924 roku wrócił do kraju jako reemigrant z Niemiec i karierę swą kontynuował w Wielkopolskim Klubie Bokserskim i Warcie Poznań, a od 1926 do zakończenia kariery, reprezentował barwy Unii Poznań. Startując w kategorii piórkowej, trzykrotnie zdobył mistrzostwo Polski w latach: 1925, 1926 i 1927, zostając uznanym w 1927 roku, najlepszym pięściarzem mistrzostw^[1]. Nie miał okazji reprezentować barw Polski, gdyż wycofał się z ringu, jeszcze przed pierwszym spotkaniem międzypaństwowym. Został zaliczony przez wybitnych "ekspertów przedmiotu", do najlepszych pięściarzy wagi piórkowej okresu międzywojennego.

Zginął w tragicznym pożarze kamienicy przy ulicy Zamenhofa w Szczecinie, która była jego własnością. Pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]