French
DeutschFantazja (muzyka) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Fantazja (gr. phantasia – wyobraźnia)
- Utwór instrumentalny, często wirtuozowski, swobodnie zestawiający różne melodie operowe, operetkowe lub ludowe (porównaj: potpourri, parafraza)[1][2][3][4][5].
- Utwór oryginalny kompozytora, oparty często na wielu kontrastujących ze sobą tematach (porównaj: rapsodia)[1][2][3][4][5].
- Fantazja chorałowa – forma opracowania chorału z XVIII w., pokrewna przygrywce chorałowej. W baroku także temat muzyczny nieprzypisany konkretnej formie muzycznej. (J.S. Bach)[1][6][4][7].
Znane fantazje:
- Fryderyk Chopin – Fantaisie-Impromptu cis-moll op. 66
- Johann Sebastian Bach – Fantazja (i fuga) g-moll BWV 542
- Konstanty Gorski – Fantazja organowa f-moll
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Warszawa: PWM, 1968, s. 62. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
- ↑ a b Danuta Wójcik: ABC form muzycznych. Musica Iagellonica, 1999, s. 61. ISBN 83-7099-061-5. (pol.).
- ↑ a b Grove Dictionary ↓, vol. F.
- ↑ a b c Encyklopedia Muzyki ↓.
- ↑ a b Formy muzyczne ↓, s. 339.
- ↑ Grove Dictionary ↓, vol. C.
- ↑ Formy muzyczne ↓, s. 30.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 250. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
- Józef Chomiński, Krystyna Wilkowska-Chomińska: Formy muzyczne. T. I: Małe formy instrumentalne. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1983, s. 335. ISBN 83-224-0224-4. (pol.).