Fabio Grosso – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fabio Grosso
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1977 ; Rzym
Wzrost	190 cm
Pozycja	lewy obrońca, lewy pomocnik
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2014–2017	Primavera Juventus
2017–2018	Bari
2018–2019	Hellas
2019	Brescia Calcio
2020–2021	FC Sion
2021–2023	Frosinone Calcio
2023	Olympique Lyon
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa świata
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fabio Grosso (ur. 28 listopada 1977 w Rzymie) – włoski piłkarz grający na pozycji obrońcy, a także trener. Obecnie trener francuskiego klubu Olympique Lyon

W US Palermo grał jako pomocnik, jednak w reprezentacji występował na pozycji lewego obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Fabio Grosso karierę piłkarską rozpoczynał w amatorskiej drużynie Renato Curi Angolana. W zespole tym występował przez 4 sezony i strzelił blisko 110 bramek. Wtedy Fabio grał jako skrzydłowy, czasem jako napastnik. Dopiero sezon 1998/1999 przyniósł transfer do profesjonalnej drużyny Serie C – Calcio Chieti, gdzie spędził trzy sezony. Wiek XXI to kosmiczny skok w karierze dla Włocha – najpierw przeniósł się do pierwszoligowej Peruggi, potem do US Palermo, gdzie grał jako pomocnik i w 90 występach strzelił zaledwie dwie bramki. Po bardzo udanym występie na MŚ w Niemczech został za 5,5 miliona euro sprzedany do Interu Mediolan. W 2007 roku został z tym klubem mistrzem kraju oraz wystąpił w rozgrywkach grupowych Ligi Mistrzów. 8 lipca 2008 roku za 7 milionów euro przeszedł do Olympique Lyon, w którym zastąpił na lewej obronie Erica Abidala odchodzącego do FC Barcelona. 31 lipca 2009 kosztem 2 milionów euro powrócił do Serie A. Nowym klubem Grosso stał się Juventus F.C.^[1]. W 2012 roku zakończył tam karierę.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Włoch zadebiutował 30 kwietnia 2003 w meczu przeciwko Mołdawii. Rozegrał dla reprezentacji Włoch 48 meczów. Występował na Mistrzostwach Świata 2006, na których zdobył pierwszą bramkę w półfinałowym meczu z Niemcami (w 119 minucie). Również na jego barki spadła odpowiedzialność wykonania decydującego o zdobyciu Mistrzostwa Świata rzutu karnego, który okazał się celny.