FMA Pulqui – Wikipedia, wolna encyklopedia
FMA Pulqui w muzeum | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja | metalowy dolnopłat o prostych skrzydłach |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | 9 sierpnia 1947 |
Liczba egz. | 1 |
Dane techniczne | |
Napęd | silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Derwent V |
Ciąg | |
Wymiary | |
Rozpiętość | 11,25 m |
Długość | 9,69 m |
Wysokość | 3,39 m |
Powierzchnia nośna | 19,7 m² |
Masa | |
Własna | 2358 kg |
Startowa | 3600 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 720 km/h |
Prędkość przelotowa | 646 km/h |
Prędkość wznoszenia | 25 m/s |
Pułap | 15 500 m |
Zasięg | 900 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 działka 20 mm |
FMA I.Ae. 27 Pulqui – prototypowy argentyński samolot myśliwski o napędzie odrzutowym z 1947 roku; pierwszy argentyński samolot odrzutowy. Określany też jako Pulqui I w odróżnieniu od kolejnej konstrukcji FMA Pulqui II. Zaprojektowany przez Émile′a Dewoitine, zbudowany w jednym egzemplarzu w wytwórni Fábrica Militar de Aviones.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu II wojny światowej francuski wybitny konstruktor lotniczy Émile Dewoitine zmuszony był do ucieczki z kraju, stojąc pod zarzutami kolaboracji z Niemcami podczas wojny[1]. Znalazł schronienie w Argentynie, gdzie rozpoczął pracę w wytwórni lotniczej Fábrica Militar de Aviones (FMA). Stanął tam na czele zespołu konstruktorów, który zaprojektował pierwszy argentyński samolot myśliwski o napędzie odrzutowym, nazwany FMA IAe.27 Pulqui (strzała)[1]. Napęd stanowił brytyjski silnik Rolls-Royce Derwent V[2].
Prototyp został oblatany 9 sierpnia 1947 roku[2]. Argentyna w ten sposób dołączyła do zaledwie kilku krajów, w których jeszcze w latach 40. skonstruowano myśliwce odrzutowe, co było sporym osiągnięciem. Był on też pierwszym samolotem odrzutowym zbudowanym w Ameryce Łacińskiej[1]. Mimo to, samolot nie był uznany za udany i dysponował słabymi osiągami, wobec czego nie podjęto decyzji o jego produkcji[2].
Nazwę Pulqui II otrzymał kolejny, niezwiązany z nim myśliwiec odrzutowy ze skośnymi skrzydłami i mocniejszym silnikiem, zaprojektowany tym razem przez emigranta z Niemiec Kurta Tanka, który jednak również nie trafił do produkcji[1].
Prototyp Pulqui został zachowany w Muzeum Lotnictwa Argentyny w Morón[1].
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot stanowił wolnonośny dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej[2]. Skrzydła były proste, o obrysie trapezowym[3]. Z przodu kadłuba znajdował się chwyt powietrza do silnika z przegrodą we wlocie, o charakterystycznym dla tego samolotu kształcie[3]. Powietrze następnie opływało kanałami umieszczoną blisko nosa kadłuba kabinę pilota. Kabina osłonięta była kroplową kilkuczęściową przezroczystą owiewką[3]. Usterzenie było klasyczne, z tyłu kadłuba, o podobnym spiczastym kształcie jak w myśliwcu Dewoitine D.520. Pod usterzeniem znajdowała się długa wychodząca z kadłuba dysza silnika[3].
Napęd samolotu stanowił silnik Rolls-Royce Derwent V o ciągu 1633 kG (16 kN)[2].
Podwozie samolotu było trójpodporowe, chowane w locie[2]. Główne golenie podwozia chowały się do skrzydeł, w kierunku do kadłuba[3].
Przewidywane uzbrojenie stanowiły cztery działka lotnicze Oerlikon kalibru 20 mm[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Porównywalne samoloty z tego okresu:
- Jak-23 – radziecki lekki myśliwiec z analogicznym silnikiem
- de Havilland Vampire – brytyjski myśliwiec jednosilnikowy
- Supermarine Attacker – brytyjski pokładowy myśliwiec jednosilnikowy
- Lockheed F-80 Shooting Star – amerykański myśliwiec jednosilnikowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- IAe.27 Pulqui. Ugołok Nieba, 2012. (ros.).
- IAe.33 Pulqui II. Ugołok Nieba, 2012. (ros.).