Félix Auger-Aliassime – Wikipedia, wolna encyklopedia

Félix Auger-Aliassime

Państwo	Kanada
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 2000 Montreal
Wzrost	193 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2017
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Frederic Fontang, Toni Nadal
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	6 (7 listopada 2022)
Australian Open	QF (2022)
Roland Garros	4R (2022)
Wimbledon	QF (2021)
US Open	SF (2021)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	60 (1 listopada 2021)
Australian Open	1R (2021)
Multimedia w Wikimedia Commons

Félix Auger-Aliassime (ur. 8 sierpnia 2000 w Montrealu) – kanadyjski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, triumfator juniorskich US Open 2015 w grze podwójnej oraz US Open 2016 w grze pojedynczej chłopców.

W lipcu w 2015 roku został najmłodszym tenisistą w historii, któremu udało się znaleźć w TOP 800 rankingu ATP.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Auger-Aliassime urodził się w Montrealu, lecz dorastał na przedmieściach Québecu, w L’Ancienne-Lorette. Jego ojciec, Sam Aliassime, pochodzi z Togo, natomiast matka, Marie Auger, jest Kanadyjką. Félix ma starszą siostrę, Malikę, która również gra w tenisa. Auger-Aliassime przygodę z tenisem rozpoczął jako czterolatek w klubie Avantage, przynależnym do Tenisowej Akademii Hérrisset Bordeleau w Québecu. Należał do Krajowego Centrum Szkoleniowego gry w tenisa w Montrealu.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2015[edytuj | edytuj kod]

W lutym Auger-Aliassime zdobył swój pierwszy tytuł w turnieju juniorskim rangi ITF w Querétaro. Tydzień później w Zapopan zwyciężył w kolejnym turnieju tej samej rangi, lecz oprócz tytułu w grze singlowej, odniósł zwycięstwo także w deblu. W marcu, podczas turnieju challengerowego w Drummondville, przeszedł do historii jako najmłodszy tenisista (14 lat i 6 miesięcy), któremu udało się przebrnąć przez kwalifikacje i awansować do turnieju głównego rangi ATP Challenger Tour. Z przyczyn zdrowotnych musiał wycofać się z tego turnieju, ale zdobyte punkty uczyniły go tym samym pierwszym zawodnikiem urodzonym po 1999 roku, któremu udało się znaleźć w rankingu ATP^[1].

W lipcu wziął udział w challengerze w Granby, po raz kolejny przeszedł przez kwalifikacje i znalazł się w turnieju głównym. W swoim pierwszym meczu pokonał Andrew Whittingtona (wówczas 493. miejsce w rankingu), bijąc kolejny rekord i stając się najmłodszym tenisistą, który wygrał mecz w turnieju rangi ATP Challenger Tour^[2]. W drugiej rundzie odniósł jeszcze większy sukces, triumfując nad Darianem Kingiem (205. miejsce). Swojego pogromcę znalazł dopiero w ćwierćfinale, a był nim Yoshihito Nishioka, klasyfikowany na 145. miejscu.

We wrześniu, podczas US Open, jego pierwszego juniorskiego turnieju wielkoszlemowego, doszedł do 2. rundy w grze pojedynczej chłopców oraz zwyciężył w turnieju deblowym w parze z Denisem Shapovalovem. W październiku, wraz z Shapovalovem i Benjaminem Sigouin, wygrał juniorskie rozgrywki Pucharu Davisa, po raz pierwszy w historii dla Kanady^[3].

Sezon 2016[edytuj | edytuj kod]

Auger-Aliassime na kortach French Open osiągnął finał rozgrywek gry pojedynczej, w którym lepszy okazał się Geoffrey Blancaneaux. Kanadyjczyk uległ przeciwnikowi 6:1, 3:6, 6:8.

W lipcu razem z Denisem Shapovalovem osiągnął finał rozgrywek gry podwójnej chłopców podczas wielkoszlemowego Wimbledonu. W meczu mistrzowskim przegrali z Kennethem Raismą i Stefanosem Tsitsipasem wynikiem 6:4, 4:6, 2:6.

Podczas US Open triumfował w zawodach gry pojedynczej, pokonując w meczu mistrzowskim Miomira Kecmanovicia 6:3, 6:0. W rozgrywkach gry podwójnej wspólnie z Benjaminem Sigouinem zostali pokonani przez parę Juan Carlos Aguilar–Felipe Meligeni Alves wynikiem 3:6, 6:7(4).

Sezony 2017 i 2018[edytuj | edytuj kod]

Od marca 2017 regularnie startował w turniejach ATP Challenger Tour, zdobywając tytuły w Lyonie i Sewilli na kortach ziemnych. Pod koniec sierpnia odpadł w drugiej rundzie kwalifikacji do US Open.

Rok 2017 zakończył na 162. miejscu w rankingu ATP.

W marcu 2018 zakwalifikował się do turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells i wygrał mecz pierwszej rundy z Vaskiem Pospisilem, a w kolejnym poniósł porażkę z Milosem Raoniciem. Pod koniec maja przegrał w drugiej rundzie eliminacji do French Open. Po raz pierwszy w zawodach głównych Wielkiego Szlema wziął udział podczas US Open, pomyślnie przechodząc najpierw kwalifikacje. Mecz pierwszej rundy z Denisem Shapovalovem poddał przy stanie 5:7, 7:5, 1:4 przez zawroty głowy^[4].

Pod koniec września osiągnął pierwszy w karierze ćwierćfinał w cyklu ATP World Tour, w Chengdu. Do turnieju dostał się jako szczęśliwy przegrany, a w drabince głównej wyeliminował Wu Yibinga i Chunga Hyeona.

W sezonie 2018 został zwycięzcą imprez ATP Challenger Tour w Lyonie i Taszkencie. Na koniec roku Kanadyjczyk zajmował 108. miejsce w klasyfikacji ATP.

Sezon 2019 – finał Pucharu Davisa[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2019 systematycznie rywalizował w cyklu ATP Tour. W lutym awansował do pierwszego w karierze finału, w Rio de Janeiro. Wyeliminował m.in. w pierwszym meczu Fabia Fogniniego, a mecz o tytuł przegrał 3:6, 5:7 z Laslem Đere^[5]. W następnym miesiącu Auger-Aliassime dotarł do półfinału ATP Tour Masters 1000 w Miami, najpierw wygrywając w kwalifikacjach. W Indian Wells odniósł pierwsze zwycięstwo nad tenisistą z czołowej dziesiątki rankingu, w drugiej rundzie ze Stefanosem Tsitsipasem (nr 10. ATP)^[4].

Drugi finał w sezonie Kanadyjczyk zagrał w maju na kortach ziemnych w Lyonie, pokonany w ostatnim pojedynku przez Benoît Paire.

Podczas turniejów rozgrywanych na nawierzchni trawiastej osiągnął najpierw finał w Stuttgarcie, potem półfinał w Londynie (Queen’s) i trzecią rundę Wimbledonu. W ćwierćfinałowym meczu z Dustinem Brownem w Stuttgarcie obronił jedną piłkę meczową^[6].

Tegoż roku zadebiutował w lutym w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. Kanada, w składzie z Augerem-Aliassime, wygrała rundę kwalifikacyjną do turnieju finałowego ze Słowacją. Auger-Aliassime pokonał 6:3, 6:4 w decydującym o awansie meczu Norberta Gombosa^[7]. W listopadzie Kanadyjczycy awansowali do finału zawodów po meczach grupowych, ćwierćfinale z Australią i półfinale z Rosją, a Auger-Aliassime zagrał dopiero w finale z reprezentującym Hiszpanię Robertem Bautistą-Agutem. Przegrał tę rywalizację 6:7(3), 3:6, w drugim mecz tej rundy Denis Shapovalov uległ Rafaelowi Nadalowi i to Hiszpania zdobyła końcowe trofeum^[8].

W całym sezonie Kanadyjczyk zwyciężył w 33 meczach z 56 rozegranych.

Rok 2019 ukończył na 21. miejscu na świecie.

Styl gry[edytuj | edytuj kod]

Ulubioną nawierzchnią Augera-Aliassime są korty twarde. Swoją grę opiera na forhendzie oraz serwisie. Jest szybkim i zwinnym zawodnikiem, co wpływa na duże możliwości w grze defensywnej. Jak sam przyznał, jego idolami są Roger Federer, Gaël Monfils oraz Jo-Wilfried Tsonga.

Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (5–9)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	24 lutego 2019	Rio de Janeiro	Ceglana	Laslo Đere	3:6, 5:7
Finalista	2.	25 maja 2019	Lyon	Ceglana	Benoît Paire	4:6, 3:6
Finalista	3.	16 czerwca 2019	Stuttgart	Trawiasta	Matteo Berrettini	4:6, 6:7(11)
Finalista	4.	16 lutego 2020	Rotterdam	Twarda (hala)	Gaël Monfils	2:6, 4:6
Finalista	5.	23 lutego 2020	Marsylia	Twarda (hala)	Stefanos Tsitsipas	3:6, 4:6
Finalista	6.	18 października 2020	Kolonia	Twarda (hala)	Alexander Zverev	3:6, 3:6
Finalista	7.	7 lutego 2021	Melbourne	Twarda	Daniel Evans	2:6, 3:6
Finalista	8.	13 czerwca 2021	Stuttgart	Trawiasta	Marin Čilić	6:7(2), 3:6
Zwycięzca	1.	13 lutego 2022	Rotterdam	Twarda (hala)	Stefanos Tsitsipas	6:4, 6:2
Finalista	9.	20 lutego 2022	Marsylia	Twarda (hala)	Andriej Rublow	5:7, 6:7(4)
Zwycięzca	2.	16 października 2022	Florencja	Twarda (hala)	Jeffrey John Wolf	6:4, 6:4
Zwycięzca	3.	23 października 2022	Antwerpia	Twarda (hala)	Sebastian Korda	6:3, 6:4
Zwycięzca	4.	30 października 2022	Bazylea	Twarda (hala)	Holger Rune	6:3, 7:5
Zwycięzca	5.	29 października 2023	Bazylea	Twarda (hala)	Hubert Hurkacz	7:6(3), 7:6(5)

Gra podwójna (1–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	8 listopada 2020	Paryż	Twarda (hala)	Hubert Hurkacz	Mate Pavić Bruno Soares	6:7(3), 7:6(7), 10–2
Finalista	1.	20 czerwca 2021	Halle	Trawiasta	Hubert Hurkacz	Kevin Krawietz Horia Tecău	6:7(4), 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	5 czerwca 2016	French Open, Paryż	Ceglana	Geoffrey Blancaneaux	6:1, 3:6, 6:8
Zwycięzca	1.	11 września 2016	US Open, Nowy Jork	Twarda	Miomir Kecmanović	6:3, 6:0

Gra podwójna (1–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	13 września 2015	US Open, Nowy Jork	Twarda	Denis Shapovalov	Brandon Holt Riley Smith	7:5, 7:6(3)
Finalista	1.	10 lipca 2016	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Denis Shapovalov	Kenneth Raisma Stefanos Tsitsipas	6:4, 4:6, 2:6
Finalista	2.	10 września 2016	US Open, Nowy Jork	Twarda	Benjamin Sigouin	Juan Carlos Aguilar Felipe Meligeni Alves	3:6, 6:7(4)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2015-12-26]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2015-12-26]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2015-12-26]  (ang.).