Ewangeliarz kruszwicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
Miniatury z Ewangeliarza kruszwickiego | |
Data powstania | około 1160–1170 |
---|---|
Miejsce powstania | |
Zawartość | |
Miejsce przechowywania |
Ewangeliarz kruszwicki – kodeks pergaminowy pochodzący z lat około 1160–1170.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do Kruszwicy dotarł w drugiej połowie XII wieku. Jest to jedna z 20 najcenniejszych zabytkowych ksiąg w Polsce. Rękopis powstał w skryptorium we Frankonii, wykonany został w sasko-westfalskiej szkole miniatorskiej w Helmarshausen[1].
W tekście posiada liczne inicjały pisane złotem oraz 33 iluminacje całostronicowe. Do pierwszej połowy XIX wieku kodeks był przechowywany w Kruszwicy, pierwotnie w bibliotece benedyktyńskiej, a potem w bazylice kolegiackiej.
Obecnie ten zabytek rękopiśmienny znajduje się w zbiorach Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Potkowski 1984 ↓, s. 28-34.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edward Potkowski: Książka rękopiśmienna w kulturze Polski średniowiecznej. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1984, s. 28-34. ISBN 83-205-3468-2.