Ewald Lienen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ewald Lienen

Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1953 Schloß Holte-Stukenbrock
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1974–1977 Arminia Bielefeld 93 (24) 1977–1981 Borussia Mönchengladbach 118 (23) 1981–1983 Arminia Bielefeld 60 (12) 1983–1987 Borussia Mönchengladbach 126 (13) 1987–1992 MSV Duisburg 154 (23) W sumie: 551 (95)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1993–1994 MSV Duisburg 1997–1999 Hansa Rostock 1999–2002 FC Köln 2002–2003 CD Tenerife 2003 Borussia Mönchengladbach 2004–2005 Hannover 96 2006–2008 Panionios GSS 2009–2010 TSV 1860 Monachium 2010 Olympiakos SFP 2010–2011 Arminia Bielefeld 2012–2013 AEK Ateny 2013–2014 Oțelul Gałacz 2014–2017 FC St. Pauli
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Ewald Lienen (ur. 28 listopada 1953 w Schloß Holte-Stukenbrock) – niemiecki piłkarz i trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Lienen rozpoczynał swoją karierę w Arminii Bielefeld w 2. Bundeslidze w 1974. Po spędzeniu trzech sezonów w „Die Arminen” przeszedł do Borussii Mönchengladbach. Klub był wówczas trzykrotnym mistrzem RFN z rzędu, ale po przyjściu Lienena nie był już w stanie powtórzyć sukcesu. Niemiec nigdy nie wygrał mistrzowskiej patery w 1. Bundeslidze, a najlepszym wynikiem było wicemistrzostwo w pierwszym sezonie po zmianie barw klubowych. W następnych latach zespół nie mógł już podjąć równorzędnej walki i stracił miano pretendenta do zdobycia tytułu. Debiut pomocnika miał miejsce w 3 serii spotkań 17 sierpnia 1977 przeciwko MSV Duisburg na wyjeździe, gdzie padł remis 1:1^[1]. W dwudziestej minucie spotkania Lienen wpisał się na listę strzelców, dając prowadzenie drużynie gości. W 80. minucie wynik ustalił Ronald Worm.

Borussia Mönchengladbach[edytuj | edytuj kod]

Wicemistrzostwo w sezonie 1977–1978 skutkowało awansem do Pucharu UEFA. Zespół pokonał w dwumeczu 2:1 Crvenę Zvezdę Belgrad w wielkim finale rozgrywek w maju 1979 roku. Lienen brał udział w historycznym spotkaniu, podobnie jak we wcześniejszej fazie, zdobywając dwie bramki (przeciwko Manchesterowi City i MSV Duisburg, w którym przyszło mu występować w przyszłości). Jako obrońcy tytułu zostali automatycznie włączeni do pucharu w następnym sezonie, a klub znów był na dobrej drodze do powtórzenia gry w finale. Na drodze stanął jednak Eintracht Frankfurt i po zaciętym dwumeczu to piłkarze znad Renu byli górą. Lienen znów zagrał we wszystkich rundach rozgrywek i ponownie trafił do siatki dwa razy (przeciwko Vikingowi FK i AS Saint-Étienne).

Arminia Bielefeld[edytuj | edytuj kod]

Kolejnym przystankiem w jego karierze była ponownie Arminia, która zdołała wywalczyć promocję do 1. Bundesligi. Krótko po powrocie do zespołu, 14 sierpnia 1981 doznał mrożącego krew w żyłach urazu w meczu z Werderem Brema. Zaatakowany wślizgiem przez zawodnika rywali Norberta Siegmanna padł na murawę trzymając się za prawą nogę. Atak rywala spowodował rozcięcie nogi na blisko 30 centymetrów, naruszając przy tym mięśnie i kość gracza.

Jego klub utrzymał się w lidze i ustabilizował swoją pozycję w niemieckiej piłce, co pozwoliło mu na transfer Lienena na początku lat osiemdziesiątych. Po dwóch sezonach ten zdecydował się jednak na poprzedniego pracodawcę, Borussia Mönchengladbach. W nowym-starym klubie zajął miejsce w pierwszej czwórce tabeli, ale nie udało mu się zdobyć medalu za miejsce na podium. W 1984 wystąpił w finale Pucharu Niemiec we Frankfurcie, w którym Borussia przegrała w serii rzutów karnych z Bayernem Monachium. 31 maja 1984 w regulaminowym czasie gry było 0:0 i trzeba było aż dziewięciu serii jedenastek do wyłonienia zwycięzcy. Lienen, który grał od pierwszej minuty, nie podszedł do rzutu karnego, a Monachijczycy wygrali 7:6 po decydującym trafieniu Michaela Rummenigge, brata sławniejszego Karla-Heinza Rummenigge.

MSV Duisburg[edytuj | edytuj kod]

W lecie 1987 roku Lienen opuścił Mönchengladbach i dołączył do MSV Duisburg, gdzie po zakończeniu kariery został szkoleniowcem pierwszego zespołu. W 1989 zdobył licencję szkoleniowca z najwyższą notą. Wówczas nadal był jeszcze piłkarzem Duisburga, występującego w 3. lidze, a klub wywalczył awans do 2. Bundesligi. Dwa lata później wywalczył sobie grę na najwyższym szczeblu z Lienenem w składzie. Po roku spędzonym w 1. Bundeslidze klub został zdegradowany, a piłkarz zadecydował o zakończeniu swojej barwnej kariery po wygranym 3:0 meczu przez Duisburg z 1. FC Nürnberg w ostatniej kolejce zmagań^[2].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Lienen pozostał w MSV, gdzie najpierw prowadził rezerwy. Szybko otrzymał szansę prowadzenia seniorów. W lecie 1993 klub powrócił do 1. Bundesligi. Z Lienenem na ławce trenerskiej uplasował się na wysokim 9. miejscu. Rok później sytuacja nie wyglądała równie imponująco i zespół zajmował w listopadzie ostatnie miejsce w lidze z dwoma punktami na koncie na 22 możliwe. Lienen został zwolniony po katastrofalnej porażce 0:5 z Hamburgerem SV na własnym boisku.

Tenerife CD[edytuj | edytuj kod]

Następnie zaakceptował propozycję, która napłynęła od byłego szkoleniowca Borussii Mönchengladbachm, Juppa Heynckesa, który został trenerem hiszpańskiego CD Tenerife. Lienen został jego asystentem, a klub zajął wyśmienite piąte miejsce na mecie sezonu 1994–1995. Następny rok nie był już równie spektakularny, ale solidny i zakończony na dziesiątej lokacie. Heynckes następnie odszedł do Realu Madryt, a Lienen doszedł do wniosku, że jego czas na Półwyspie Iberyjskim minął i postanowił wrócić do Niemiec i rozpocząć samodzielną pracę w Hansie Rostock.

Powrót do kraju[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1997–1998 okazał się sporym sukcesem i niespodzianką. Medialnie skazywany na niepowodzenie klub zajął bardzo wysokie szóste miejsce, co pozwoliło na większe aspiracje. Kilka miesięcy później Hansa walczyła już o uniknięcie degradacji. Lienen zapłacił za dotkliwą porażkę z Bayernem 0:4 przed własną publicznością i pożegnał się z posadą w marcu 1999 roku. Bez niego zespół poradził sobie i uniknął pewnego spadku do 2. Bundesligi. Spadkowicz FC Köln chętnie przystał na warunki Lienena i podpisał z nim kontrakt. Ten przywrócił zasłużony zespół do najwyższej klasy rozgrywkowej. W sezonie 2000–2001 zespół zajął komfortowe dziesiąte miejsce w tabeli, ale kolejny – jak zwykle już dla Lienena – nie był równie udany i zespół spadł. Dobrze pamiętany na Teneryfie został trenerem miejscowego CD i objął klub, który mocno ucierpiał na spadku z ligi. Drugie podejście do pracy w Hiszpanii nie było równie udane i zespół nie podołał wyzwaniu i nie dał rady wygrać rywalizacji o Primera Division. Lienen został zwolniony w styczniu 2003 roku, zaledwie 6 miesięcy od momentu złożenia podpisu na umowie.

Walka o utrzymanie[edytuj | edytuj kod]

Jego rozbrat z piłką nie trwał długo. Po zakończeniu kariery szkoleniowej przez Hansa Meyera, Ewald kierował zespołem Borussii Mönchengladbach od marca 2003 roku. W pewnym momencie znów w oczy jego podopiecznym zajrzało widmo spadku, lecz pod wodzą Lienena Borrusia zaczęła grać bardzo równo, co pozwoliło jej na zakończenie rozgrywek na 12 pozycji, a zwyżka formy nastąpiła w ciągu ostatnich jedenastu serii spotkań. Holger Fach zastąpił go na stanowisku 21 września po sześciu meczach, w których Mönchengladbach tylko raz zdobyło 3 punkty.

Jego absencja od pierwszoligowej piłki trwała 6 miesięcy, kiedy Hannover 96 zwolnił Ralfa Rangnicka w marcu 2004 roku. Klub walczył o utrzymanie się w 1. Bundeslidze, a to wyzwanie znów przypadło do gustu Lienenowi, który ukończył sezon wraz ze swoimi zawodnikami na cennej 14 pozycji. Sezon 2004–2005 był z kolei wielkim sukcesem, gdyż klub zajął najwyższej w swej historii dziesiąte miejsce. Już po rundzie jesiennej rozgrywek obie strony zasiadły do rozmów w sprawie przedłużenia kontraktu szkoleniowca do 2007 roku, bowiem Hannover zdobył 28 punktów, co dawało siódmą lokatę. Po słabym początku kolejnych rozgrywek i nadziejach na odbudowanie siły zespołu z poprzedniego sezonu, władze klubu nie podzielały optymizmu Lienena i zwolniły po dwunastu spotkaniach w listopadzie 2005 roku.

Panionios GSS[edytuj | edytuj kod]

Lienen szukał przez pewien czas klubu i ostatecznie odnalazł go w greckiej Super Lidze, a konkretnie w Panioniosie. Sezon 2006–2007 był sukcesem ateńskiego klubu, zakończony na piątym miejscu, które gwarantowało start w Pucharze UEFA. Niemiec otrzymał wyróżnienie dla najlepszego trenera ekstraklasy Grecji^[3]. Następny sezon był równie udany, ponownie zakończony na tej samej pozycji w lidze. Tym razem nie udało się jednak wywalczyć kwalifikacji do europejskich pucharów, które zostały przegrane w play-offach. 11 listopada ostatecznie rozstał się z klubem, który podjął decyzję o wyrzuceniu z pracy jego i jego asystenta, Abdera Ramdane ze względu na scysję z napastnikiem Lambrosem Chutosem. Panionios miał dość przeciętny start rozgrywek, a w międzyczasie relacje na linii trener-zawodnicy uległy znacznemu ochłodzeniu, co spowodowało szybkie działanie zarządu. Doszło również do nieprzyjemnego incydentu z pseudokibicami klubu na czele. Lienen został trafiony kamieniem przez sympatyka PAOK-u Saloniki, który wraz z innymi obrzucił autokar stołecznego zespołu po wygranym 3:1 meczu nad ateńczykami w listopadzie 2007 roku^[4].

TSV 1860 Monachium[edytuj | edytuj kod]

28 kwietnia 2009 roku cypryjski Anorthosis Famagusta ogłosił, że Ewald Lienen podpisał roczny kontrakt z opcją przedłużenia umowy o kolejny rok^[5]. W klubie wierzono, że z Niemcem na czele jest on w stanie powtórzyć największy dotychczasowy sukces cypryjskiej piłki klubowej, jakim był udział w fazie grupowej Ligi Mistrzów. Wyniki Anorthosisu były jednak dalekie od oczekiwań już w momencie poszukiwania nowego szkoleniowca. Mistrzostwo kraju trafiło w ręce drużyny APOEL-u Nikozja. Ostatecznie obie strony nie doszły do porozumienia i stanowisko objął rodak Lienena, Ernst Middendorp. 13 maja 2009 roku Lienen został szkoleniowcem TSV 1860 Monachium, a jego asystentem został Abder Ramdane^[6].

Polityka[edytuj | edytuj kod]

Lienen był zaangażowany w ruch pokojowy we wczesnych latach osiemdziesiątych. Wziął udział w „Liście Pokoju” jako jeden z kandydatów do wyborów europejskich w 1984 roku. Obecnie jest członkiem „Rady Przyszłości”, ugrupowania pełniącego rolę doradcy lokalnego urzędu Nadrenii Północnej-Westfalii w kwestiach rozwojowych regionu.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe:

• Puchar UEFA: zwycięzca (1979)
• Bundesliga: wicemistrz (1978)

Indywidualne:

• Grecja: trener roku (2007)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Ewald Lienen w bazie Fussballdaten (niem.)
• Ewald Lienen w bazie WorldFootball.net (ang.)
• Ewald Lienen, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .
• Ewald Lienen, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21] . (trener)