Ewa Bonacka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ewa Bonacka
	; Ewa Bonacka w 1937 r.
Imię i nazwisko	Felicja Zofia Ewa Bonacka-Daszewska
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1912 ; Koziatyn,; Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	23 października 1992 ; Warszawa, Polska
Zawód	aktorka, reżyser
Lata aktywności	1927–1976
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 28 grudnia 1912 w Koziatynie, ówcześnie na terenie guberni kijowskiej Imperium Rosyjskiego (obecnie w obwodzie winnickim, Ukraina)^[1]^[2] jako córka Adama^[3].

W 1927 ukończyła Oddział Dramatyczny Konserwatorium Muzycznego w Warszawie. Występowała na scenach Teatru Praskiego w Warszawie (1927–1928), Teatru Polskiego w Katowicach (1929–1930), Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie (1931–1936) oraz Teatru Ateneum w Warszawie (1935–1939).

Po wojnie grała na deskach Teatru Wojska Polskiego w Łodzi (1946–1948). Od 1949 była aktorką, a następnie także reżyserem w Teatrze Narodowym w Warszawie. Od 1948 roku należała do PZPR^[4]. Była także członkinią Komisji Kultury PRON^[5]. W 1976 przeszła na emeryturę, ale nadal zajmowała się reżyserią teatralną. Wyreżyserowała m.in. Żółtą szlafmycę Witolda Rudzińskiego w Teatrze Muzycznym w Lublinie (1979) i Franciszka Zabłockiego w Teatrze Narodowym w Warszawie (1984) oraz Zemstę Aleksandra Fredry w Słupskim Teatrze Dramatycznym (1986).

Występowała również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca Aleksandra Fredry w reż. Henryka Szletyńskiego (1960), Powrót Ulricha Bechera w reż. Lucyny Tychowej (1962), Ruchome piaski Piotra Choynowskiego w reż. Jana Bratkowskiego (1963), Fantazy Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Antczaka (1965) oraz w Kresach Józefa Lenarta w reż. Bogdana Trukana (1965).

Od 15 kwietnia 1935 była drugą żoną scenografa Władysława Daszewskiego.

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 32-1-16)^[6].

I nagroda na Telewizyjnym Festiwalu Teatrów Dramatycznych dla sztuki Kobiety z Niskavuori z Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi (1965)^[5]

↑ Ewa Bonacka. Biography w bazie IMDb (ang.). (ang.)
↑ Według innych danych urodziła się w Kazatinie w obecnym Kazachstanie, zob. Ewa Bonacka w bazie filmpolski.pl; Ewa Bonacka w bazie Filmweb
↑ ^a ^b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wskazana jako Ewa Daszewska.
↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 78. ISBN 83-223-2073-6.
↑ ^a ^b Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 111.
↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-09-18] .
↑ M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27 - Uchwała Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 r. nr 0/1400 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazana jako Ewa Daszewska.