Ewa Śliwa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ewa Śliwa
Data urodzenia

13 września 1961

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Polski
brąz Bydgoszcz 1983 skok w dal
Halowe mistrzostwa Polski
złoto Zabrze 1983 skok w dal
srebro Zabrze 1984 skok w dal

Ewa Śliwa, po mężu Kaniecka (ur. 13 września 1961[1]) – polska lekkoatletka, specjalizująca się w skoku w dal, halowa mistrzyni Polski, reprezentantka Polski.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Była zawodniczką Calisii (1975-1980), Startu Łódź (1981-1986) i Calisii (1987-1988)[2].

Na mistrzostwach Polski seniorek na otwartym stadionie zdobyła jeden medal - brązowy w skoku w dal w 1983[3]. W tej samej konkurencji wywalczyła dwa medale halowych mistrzostw Polski: złoty w 1983 i srebrny w 1984[4].

W 1979 wystąpiła na mistrzostwach Europy juniorów, zajmując 8. miejsce w skoku w dal, z wynikiem 6,16[5].

Rekord życiowy w skoku w dal: 6,31 (24.08.1978)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 200
  2. Sylwetka na stronie calisia.net.pl. [dostęp 2020-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)].
  3. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece, wyd. Bydgoszcz 2011, s. 451
  4. Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 450
  5. World Junior Athletics History: EJC 1979. [dostęp 2013-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-20)].