Euskelozaur – Wikipedia, wolna encyklopedia

Euskelozaur
Euskelosaurus browni
Huxley, 1866
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury gadziomiedniczne

Podrząd

zauropodomorfy

Infrarząd

prozauropody

Nadrodzina

Plateosauria

Rodzina

Plateosauridae

Rodzaj

euskelozaur

Gatunek

Euskelosaurus browni

Euskelozaur (Euskelosaurus browni) – należy do rodziny plateozaurów (Plateosauridae). Prozauropod pokrewny plateozaurowi.

Gatunek E. browni został po raz pierwszy opisany przez Thomasa Henry’ego Huxleya w 1866 roku. Jego nazwa znaczy: jaszczur o dobrych nogach. Młodsze synonimy: Gigantoscelus, Orinosaurus.

Żył w okresie późnego triasu (ok. 227–210 mln lat temu) na terenach południowej Afryki. Jego szczątki znaleziono w Republice Południowej Afryki, Lesotho i Zimbabwe.

  • długość: 9–12 m
  • wysokość: 2,5–3 m
  • waga: 1,8–4 t

Zęby euskelozaura były przystosowane do jedzenia mięsa i roślin.

Jego kości udowe były łukowato wygięte, tworząc w ten sposób dodatkową przestrzeń dla przewodu pokarmowego zdolnego do przetrawienia pokarmu roślinnego. Zakrzywiona kość udowa może znaczyć też, że jego nogi umieszczone były bezpośrednio pod ciałem. Opierając się na rozmiarach tego gada, naukowcy twierdzą, że euskelozaur przez większość czasu poruszał się na wszystkich czterech kończynach. Jednak mógł także stawać tylko na tylnych kończynach, na przykład gdy chciał sięgnąć po wyżej rosnącą roślinność.