French
DeutschEulalia Szwajkowska – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 12 lutego 1932 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
| Wzrost | 168 cm | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Eulalia Łucja Szwajkowska, po mężu Caban (ur. 12 lutego 1932 w Bydgoszczy[1], zm. 25 lutego 2009 w Łodzi[2]) – polska lekkoatletka sprinterka, dwukrotna mistrzyni Polski i olimpijka.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Startowała na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach, gdzie odpadła w półfinale biegu na 200 metrów, a sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Maria Arndt, Szwajkowska, Genowefa Minicka i Maria Ilwicka odpadła w eliminacjach, ale ustanowiła rekord Polski czasem 48,1 s[1][3].
Była mistrzynią Polski w biegu na 200 metrów w 1952 i 1956 oraz brązową medalistką w sztafecie 4 × 100 metrów w 1951[4]. Oprócz rekordu Polski w sztafecie 4 × 100 m w poprawiała również rekordy Polski w biegu na 400 metrów (59,3 s 27 sierpnia 1953 w Warszawie)[5] i w sztafetach klubowych 4 × 100 m (50,9 s, 23 sierpnia 1953 we Wrocławiu)[6] i 4 × 200 metrów[7].
W latach 1951-1952 startowała w dwóch meczach reprezentacji Polski (3 starty), odnosząc 1 zwycięstwo indywidualne[8].
- bieg na 100 metrów – 12,4 (17 czerwca 1956, Bydgoszcz)
- bieg na 200 metrów – 24,9 (23 września 1956, Bydgoszcz)[10]
- bieg na 400 metrów – 59,3 (27 sierpnia 1953, Warszawa)[10]
Była zawodniczką klubów bydgoskich: Gwardii (1949-1952), OWKS (1953) i CWKS (1956).
Ukończyła Gimnazjum Handlowe w Bydgoszczy, pracowała jako księgowa. Była również sędzią sportowym. Mieszkała w Łodzi[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Eulalia Szwajkowska [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-05] (ang.).
- ↑ Andrzej Maciejewski, Ryszard Kubiak, Jerzy Kanclerz Kujawsko-pomorscy olimpijczycy, wyd. Kujawsko-Pomorska Rada Olimpijska, Bydgoszcz 2020, s. 149
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 317.
- ↑ Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011, s. 41, 42 i 285. ISBN 978-83-934369-0-3.
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 229. ISBN 83-902509-0-X.
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 243. ISBN 83-902509-0-X.
- ↑ a b c Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 489. ISBN 978-83-86320-01-1.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Historia spotkań międzypaństwowych reprezentacji Polski, Część I – seniorki. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, maj 1979, s. 18.
- ↑ Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-04-30] (pol.).
- ↑ a b Eulalia Szwajkowska [online], bieganie.pl [dostęp 2011-04-30] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
- Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 2: N-Ż. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 272. ISBN 83-7407-050-1.
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 489. ISBN 978-83-86320-01-1.
nr – nie rozegrano